Acı ve Zafer (2019)

Pedro Almodovarın yeni filmi ''acı ve zafer'' dolor y gloria başrollerinde Antonio Banderas ve Penelope cruz'un oynadığı almodovarın hayatından da izler taşıyan bir film.

Filmde bir yönetmenin hayatından kesitler ve çocukluk yıllarından beri yaşadığı olayları paralel bir biçimde izliyoruz. hayattan artık bnalmış ve varoluş sıkıntısı yaşayan bir adamın iç sıkıntısını ve geçmişi ile olan bağı güzel bir şekilde anlatıyor. Salvador mallo adlı bu yönetmenin çevresiyle yaşadığı ve cinsel geçmişine kadar ki konular işleniyor. almodar her filminde olduğu gibi yine renkleri ve sinematografisi harikaydı. bu filmde ise almodavar kırmızısı denilen tarzını artık ustalık derecesine çıkarmış. karakterin ruh haline ve yapısına uygun renkler ile donatılmış bir görsel şölen nitelğinde... film aynı zamanda fellini'nin sekizbuçuk filminden esinlenildğinide belirteyim. karakterin geçmişinde ispanyanın sosyolojik yapısına ve tarihine azda olsa dokundurmayı ihmal etmemiş.

Kadınların yönetmeni olarak bilinen almodovar bu sefer filmde kadın karakterleri üzerinde fazla yoğunlaşmadığını söylemek gerek. yarı otobiyagrafik öğeler barındıran bu film sanatın tüm dallarınına bir saygı duruşu aslında almodovar kendi kişisel zevlerini bize göstermekten hiç çekinmiyor. oyunuculuklarda ise cannes film festivalinde en iyi erkek oyuncu ödülünü alan banderas gerçekten harikaydı. role tam oturmuş penelope cruz ise kendisine çok yakışan masum anne rolü ile karşımıza çıkıyor. film ispanyanın oscar adayı yabancı dilde film oscarını kazanması sürpriz olacağını sanmıyorum.

sonuç olarak Almodovar'ın bu son filmi kesinlikle görülmeye değer otobiyografik öğeler taşıyan bir sinema örneği. almodovarın hem sinemaya hem kendi anılarına olan bir aşk mektubu gibi omuş. fazlacısıyla cesur, zarif, renkli ve duygusal...
puanım: 7/10

Çok öyle uzun uzun anlatılacak ve yazılacak bir şey yok aslında film hakkında. Beni çok sarmadı ve seyrettiğim için bir hazda almış değilim. Seyretmeseniz bile bir şey kaybetmeyeceğiniz bir film olduğunu düşünüyorum.

“Dolor y gloria / Pain and Glory”, hikâyesini de yazan Pedro Almodóvar’ın yönetmen koltuğunda oturduğu bir drama…

22 Mart 2019 tarihinde İspanya’da vizyona giren ve “Palme d'Or / Altın Palmiye” ödülü için yarıştığı 72. Cannes Film Festivalinde Antonio Banderas’a “En İyi Erkek Oyuncu”, Alberto Iglesias’a da “En İyi Besteci” ödüllerini kazandıran filmin, 7.7/10 (16.089 oy) ve 4.4/5 (155 oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 8.3/10 (219 yorum) ve 88/100 (41 yorum) olan Rotten Tomatoes ve “Mutlaka İzlenmeli” etiketine de sahip olan Metacritic yorum ortalamaları, son derece etkileyici…

Ama biz yine de, 92. Academy Ödüllerinin “En İyi Uluslararası Uzun Metrajlı Film” kategorisinde yarışmak üzere İspanya’nın giriş adayı olan bu filmi her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak inceleyecek ardından da puanlamaya çalışacağız…

Bunun için de; Antonio Banderas’ın kendi klasik kalıplarını aşarak, Almodóvar’ın anlattığı hikâyeye yakışan tarzda birinci sınıf bir oyunculuk sergilediği filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…

Bu bağlamda da işe; karşımızdakinin, giriş adaylığı aşamasını kolaylıkla geçerek büyük sinema ustası David Lynch’e “Onur Ödülü” nün de verileceği 9 Şubat 2020 Pazar akşamı, Hollywood Dolby Tiyatro’da yapılacak olan Academy Ödülleri töreninin Oscar heykelciğine en yakın adaylarından biri olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…

Elbette bizimkisi, sadece iyimser (ama filmi izleyen herkesin bizim kadar gerçekçi bulacağına inandığımız) bir tahmin… İşin doğrusunu ise, 13 Ocak 2020 Pazartesi günü ödüller için yarışmaya hak kazanan adayların isimleri açıklandığında hep birlikte öğrenmiş olacağız…

Flashbacklerle anılara yolculuklar yapılan filmde, Ian Freer’ın Empire’daki 22 Ağustos 2019 tarihli yorumunda yazdığı gibi, daha başlar başlamaz, derede Flamenko söyleyerek çamaşır yıkayan köylü kadınları mizanseni ile Fellini vari görüntülerle karşı karşıya kalıyorsunuz… Sonrasında bu görsel ziyafet, kasabadaki muhteşem havai fişek gösterisi ile de devam ediyor… Bu arada yeri gelmişken, Fellini’nin de başrollerinde Marcello Mastroianni ve Claudia Cardinale’nin oynadıkları 2 Academy ödüllü “8½” (1963) isimli otobiyografik bir film çektiğini de hatırlatmış olalım…

Almodóvar, Marilyn Monroe ve “West Side Story” (1961) filminin unutulmaz yıldızı Natalie Wood üzerinden 50’liler ile 60’ların Hollywood filmlerine göndermelerde bulunmayı da ihmal etmemiş… Fakat kim ne derse desin filmin geçmiş dönem sinemasına dair en çarpıcı repliği küçük Salvador’un (Asier Flores) annesine (Penélope Cruz) sorduğu, birbirleriyle hiç bir alakası olmayan, “Liz Taylor, Robert Taylor’un çoraplarını onarır mı?” sorusu olmuş…

Muhtemelen, saygı duruşu niteliğindeki geçmişe özlem de içeren bu sahneler, Academy ödülleri jürisinin gözünden de kaçmayacaktır…

Tabii ki, filmde etkileyici olan sahneler bunlarla sınırlı değil… 1960’ların Valencia’sındaki bir kasabada yer alan kireç badanalı bir mağara ile o mağaranın girişindeki boncuklu kapı perdesi dâhil bir çeşit terapi gibi her an her yerde görmekten mutluluk duyacağınız inanılmaz bir renk cümbüşü kuşatıyor bu Almodóvar filmini…

Belki, yine klasik bir laf olacak ama diğer yorumlarımızda olduğu gibi “spoiler vermeden” yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu satırlar filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…

İlk önerimize gelince:

O hakkımızı da bu kez; sıra dışı sinema dâhilerinin ellerinden çıkan nitelikli filmlere tutkun olan dostlara, “İspanya ve Avrupa sinemasının halen soluk almakta olan 'nadide' yönetmeninden biri olan Almodóvar’ın istisnasız bütün filmlerini önce arşivlerinize sonra da kronolojik bir sırayla izleme listelerinize almayı unutmayın” diye seslenerek kullanmak isteriz…

Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde, "biz bayıldık", o yüzden de, “Çok iyi” kategorisine dâhil ederek puan olarak da 8 verdiğimiz bu film için önerimiz de, eğer halen izlemediyseniz olumsuz yorum ve puanları dikkate almadan (hatta hiç takılmadan) Almodóvar sinemasının zirvesine oturmuş olan bu filme “mutlaka bir şans da siz verin” şeklinde olacak…

Keyifli seyirler…

Son bir not:
Filmde Salvador karakterinin (Antonio Banderas) kullandığı apartman dairesi gerçek yaşamda Almodóvar’ın kendi evidir…