Filmi bugün sinemada izledim. Yetişkin olarak bir ben, bir de çocuğunu filme getirmiş olan bir baba vardı. Onun dışında da salonda birkaç çocuk vardı. O çocuklar da film boyunca zaman zaman gürültü yaptılar. Ama bunun bir nedeni var: Ne yazık ki, "Pıtırcık Tatilde" filmi, 2009 yılında çekilen "Pıtırcık" filminin gölgesinde kalmış ve bu yüzden de filme konsantre olmak veya içine girmek mümkün olmuyor.

İlk filmin öyküsü ve senaryosu çocukluğumuzdan bildiğimiz ve Goscinny'nin kaleminden çıkan Pıtırcık kitaplarındaki esprilerden oluştuğu ve Pıtırcık'ın tüm arkadaşlarını, yaramazlıklarını konu aldığı için çok daha etkili, eğlenceli ve keyifliydi. Ama "Pıtırcık Tatilde" filminde Pıtırcık'ın alışkın olduğumuz arkadaşları olmadığı gibi filmin konusu daha çok büyükler üzerinden yürüdüğü için zorlama bir film gibi geldi bana.

Espriler zayıftı, hatta filmin büyük bölümünde espri yoktu ve sıkıcıydı. Bu haliyle sinema salonuna gelmiş çocuklar da sıkıldı ve filmi izlemektense kendi aralarında gürültü yapmayı yeğlediler.