daha çok ekmek yemesi lazım çoookkkk

Fazlasıyla yapay ve fazlasıyla duygusal hatta zaman zaman gerçek olamayacak kadar hayalperest.Yani realist biri iseniz hiç bulaşmayın sevme ihtimaliniz yok. Ancak film rüyasını sadece gerçekçilik ile sınırlamazsanız elbet hoşunuza giden filmler bulacaksınız. Özellikle senaryo konusunda çok çok iyi olduklarını düşünüyorum. Ters köşe ve alışılmadık seyirciye bozguna uğratan senaryo dönüşleri konusunda Hollywood çok çok önünde. Hollywood günden güne mali kaygılar nedeniyle tekdüze ve birbirini kopya filmler yapıyor. Ya da bir filmi 555 kez çekiyor ya da kolay yoldan gerçek bir hikaye alıp bozuyor bozuyor. Orjinal yaratıcılık magma düzeyinde. Hint sineması için tam tersi. Sürekli olmasa da arada izlenir. O yüzden cevabım evet başarılı buluyorum. En basitinden Hindistan gibi birçok açıdan geride kalmış bir ülkenin bu soruyu sordurması bile başarılı olduğuna işaret. Evet nüfüs nedeniyle bir avantaj mevcut ama aynı avantaj Çin'de de var ama onlarda bir Çinllywood yok. Yani durum sadece nüfus ile alakalı değil,sahiden dünya çapıdan işler yapıyorlar.

Sevmem

Severim seçeneğini işaretledim ama aslında oldukça az izlediğim bir sinema. Saygı duymakla birlikte belki bana en yabancı olan tür. Çok kendine özgü yanları var. Çok fazla iş yapıyorlar ama az iyi iş çıkıyor bence. Ama ilk aklıma gelen şu üç film harikaydı.

Salman Khan ve Aamir Khan filmlerini izleyen kadar saçma itici bulurdum

Koskoca Hint sinemasını, dünya çapında markalaşmış ve Bollwood adını almış sektörü, sadece PK filmi ile yersiz eleştirilerle adeta, sinema dalında hiçbir başarısı olmayan üçüncü dünya ülkesi gibi gösterme çabanızı yadırgadım. Sinema tanımına uymayan ifadelerle daha çok siyasi bir ideolojiyi savunuyorsunuz gibi geldi. "PK karakterinin karşısındaki ideoloji yanlış, kötü ve karanlık yansıtıldığı için karşı tarafa kendini savunma hakkı da verilmemiş" ifadeniz dünya sinema tarihinin bence en gülünç savunmasıdır. Sinemada iyi ve kötü karakterin izleyicinin karar mekanizmasına bırakıldığı ender filmlerde görülür. Geri kalan hepsinde iyi ve kötü en başından bellidir. İyi amacını ortaya koyar, kötü de bu amacın karşısında durması gerektiğine olan sebeplerini. İzleyici filmi izlediğinde başından beri iyinin tarafındadır. İntikam dahi alırken ortalığı yakıp yıksa bile iyinin kazanmasını ister. Doğru bir amacın peşinde olsa bile kötü karakterin kazanmasına tahammül etmez izleyici. Bir film ile arasında bağ kurmak için de imdb puanına bakmaz. Sadece son cümleniz olsaydı bu yazıda, fikir değerlendirmesi altında saygıdan yana hak ettiğini verip geçebilirdim ama içindeki cevheri fark edemediğiniz Hint sinemasına karşı haksız ve kaynağı olmayan ağır eleştirilere karşı Hint sineması hayranı biri olarak kendime cevap hakkı tanıdım. Tarzınız değildir büyük ihtimalle, sevmedim der geçersiniz ama bununla yetinmeyip Hint filmlerini yerden yere vurmadan ve dünya genelinde yılda en çok film üretilen bu koca kültürlü coğrafyayı eleştirmeden önce o diğer filmlerden birkaçına da bir göz atın lütfen. Hint Sineması sizin küçümseyerek bakabileceğiniz kadar sığ ve yaratıcılıktan uzak bir sektör değildir.

Peşînen belirtmek isterim ki konuyla alâkalı uzun uzadıya konuşacak birikime sâhip değilim. Sâdece bir çerçeve üzerinden fikrimi beyan edeceğim.

Hint sineması deyince aklına bir-iki film veyâhut oyuncu gelenle, Bollywood husûsunda ahkâm kesecek kişinin oyu bir olur mu hiç? Şaka bir yana, "Hint" başlığı zâten bir çatıyı ifâde ediyor. İçinde Bollywood da var, Kollywood (Tamil) da, Tollywood (Telugu) da. Kaldı ki "Bollywood" ibâresi görünce zihninizde canlanan ilk imge toplu hâlde dans eden figüran yığını oluyorsa topa hiç girmeyin derim. Bu gibi yer etmiş, kalıplaşmış (ön)yargılarla sarf edilen sözler zâten herhangi bir konuda dahi geçerliğini yitirmeye mahkûmdur. Evet, ülkede böyle bir furya ol(uş)muş ve ana akım olarak cereyân etmiş. "Masala" denilen; yabancı menşeli seyirci için -uçurumdan düşmüşçesine- bir anda hikâyeden kopmaya vesîle olan, film içinde de benzer sekansları barındıran; o model eserler artık yerini daha ziyâde evrensel normlardaki yapımlara bırakmış durumda. Zâten uluslararası zeminde, Hint filmlerinin artık daha tanınır, bilinir olması da bununla açıklanabilir sanırım. Elbette o türe de merak salan, husûsen tâkip edenler mevcuttu evvelce de. Misal, 80'li yıllarda doğanlardan bile "Avare (1951)"yi kim hatırlamaz ki? (Raj Kapoor'a söz gelmişken, emekli edebiyat öğretmeni bir büyüğümün, benden "Sangam"ı bulmamı istemesi geldi aklıma.) Daha, Kurosawa'nın "Ray sinemasını görmemiş olmak, güneşi veya ayı görmeden dünyâda var olmak demektir." övgüsüne mazhar olan Satyajit Ray'den bahsetmedik bile. Her ne kadar başlıkta neyin kastedildiği belli olsa da "paralel" olarak adlandırılan; bizce basmakalıp olarak yaftalanan o cümbüşün dışında dertler edinen, öyküler anlatan; Hint Yeni Dalga da bu başlık altında kendine yer bulmalıdır kanımca. Netîcede; nasıl ki Türk sineması, Yeşilçam'dan ibâret değilse; Hint sineması da salt Bollywood demek değil.

İzlediğim kadarıyla hoşuma giden filmleri olmadı değil ancak mümkün olduğu kadar Hint sinemasından kaçınıyorum. İzlememe nedenlerimi maddeler halinde yazmama gerek yok çünkü zaten birçok arkadaş dile getirdi. Herkesin zevkleri bir olmayacağına göre yapılan her eleştirilere de açık olmak gerekir. Yani haklı ya da haksız çıkmaktan ziyade tartışma zemininin saygı içinde yapılması bizler için daha doğru olacaktır.

Evet özelliklede Aamir Khan yapımları.