Film bu olgu ve olgunun eylem halini belirterek başlıyor. Filmi izlemeden önce özetini okuduğunuzda katil-polis kovalamacası yaşayacağınızı anlıyorsunuz. Daha önceden pek çok kez ele alınan bu konu film içerisinde genel manada çok iyi de olabilir, çok berbat da sonuçlanabilir. Konunun iyi olmasından çok olay kurgusunun işlenişi ile bunun izleyiciye aktarılmasıdır belirleyici olan. Bunu da yönetmen ve oyuncular belirler. Oyunculuklar desek daha doğru bir tabir olur.

Filmin yönetmen koltuğunda Afonso Poyart var. Daha önce ismini duymadığım bir yönetmen olduğu için kendisini hakkında biraz bilgi toplamak istedim. Kariyerinin başında biri diyebiliriz. En büyük yapımını Solace ile gerçekleştirmiş.
Oyuncu kadrosu ise tam bir yıldız geçidi. Anthony Hopkins, Colin Farrell, Jeff Morgan, Abbie Cornish... Oyunculardan dolayı ister istemez beklentilerinizi artırıyorsunuz. Özellikle filmin konusunu da göz önüne aldığınızda beklentinin yükselmemesi işten değil.

Filmin tamamını göz önüne aldığınızda aklınızda net bir düşünce oluşmuyor. Filmi, "Gerilim" ile "Fantastik" bir yapım arasında gidip gelen, tam olarak ikisini de yansıtmayan hatta araya da biraz aksiyon katmaya çalışan bir psikolojik gerilim olarak nitelendirebilirim. Aslında bu tanımlamadan da anlaşılacağı üzere film tam bir yoğunluk içermiyor da diyebiliriz. Başlangıçta karşınıza Se7en tarzında film duruyormuş hissi veriyorken ilerledikçe daha çok The Sixth Sense tarzında bir şeyler hissettiriyor. İşte tam bu nokta yani katil ile polisin kovalamacasında tüm o bilinmezliklerin bilindiği anda film çekici özelliğini yitirerek sıradanlaşıyor. Benim görüşüm, başladığı tarzda devam etse idi, doğaüstü ile alakası olmasaydı film daha çekici olabilirdi. Hatta oyunculukları da biraz daha derinleştirince son dönemin Se7en'ı olurdu. O andan sonrası tamamen kestirilebilen, daha öncelerini defalarca izlediğimiz katil-polis kovalamacına dönüştüğü için ne oyuncuların bir önemi kalıyor, ne de konunun. Hatta bundan dolayı sloganı olan "Merhamet mi, cinayet mi?" sorusuna tam manasıyla değinemiyor, sorgulayamıyor ve bizlere de sorgulatamıyor.

Oyunculuklar için vasat ibaresini kullanmak doğru olur. Bu noktada şunu göz önüne almak gerekiyor. Film kurgusu gereği oyunculardan çok şey beklenilmeyen bir tarzda işlenmiş. O nedenle oyunculukların vasat olarak değerlendirilmesi isimlerindendir. Bana göre bu işleniş tarzında ismi olan bu oyunculara da gerek yokmuş. Tanınmamış kim oynasa yine aynı sonucu elde ederdi film. İşin maddi yönü göz önüne alınarak oyuncuların isimleri üzerinden pazarlama yönüne gidildiğine inanıyorum. Diğer türlü elindeki bu oyuncu cevheri ile konuyu daha derinlemesine irdeleyip sağlam bir kurgu hazırlayarak, derin katakterler yaratarak mükemmele yakın bir iş çıkarılabilirdi. Bu noktada yine en başta anlatmış olduğum yönetmen konusuna geliyoruz. İşinin ehli birisinin işi ele almasının önemi burada. Keza senaristlerde daha önce adam akıllı gerilim tarzında bir yapıma imza atmamış kişiler olunca bu sonuç kaçınılmaz oluyor.

Filmi belki biraz fazla yerdim. Ama elindeki malzeme ile mantı dökebilecekken, kuru ekmeğe talim etmiş film. Bizleri bilinmeze, araştırmaya, meraka, gerilime yönlendirmeyip her şeyi doğaüstü bir güce yıkıp, bu güç sahiplerinin de düellosunu izleterek bizlerin de hayallerini yıkmış oldu. Bu nedenle vasat bir film Solace. Boş zamanınızda izlenilesi, vakit geçirmeliklerden...