Hayatımda ilk kez bir film incelemesi yazdım, çok kabataslak ve kısa oldu ama idare edin. Daha iyi ve kapsamlısını daha sonra yazmayı düşünüyorum.

Not: Yazının içinde spoiler(sürprizbozan) vermedim. Filmi izlemeyenler rahatlıkla okuyabilir.





Memento ve The Dark Knight filmleriyle piyasayı sallamış bir yönetmen, göz kamaştırıcı oyuncu kadrosu, seyredeni büyüleyen bir fragman ve insanı meraka sürükleyen bir slogan: Your mind is the scene of the crime (Olay yeri zihniniz). En prestijli film listesi olarak kabul edilen IMDb Top 250'ye 3. sıradan giriş yapan, gişe hasılatı ve eleştirileriyle beklentilerimizi daha da üste çıkaran bir yapım: Inception(Başlangıç)... Hal böyle olunca 30 Temmuz 2010 günü sinema salonuna koşturuyor insan. Koltuğuna kurulup bir efsaneye tanık olma arzusunda tabii... 2 buçuk saat süren bu şölende neler görüyor peki? Neler görmüyor ki?

Aslında Inception'un o kadar dahiyane fakat bir o kadar da karmaşık bir senaryosu var ki, sıradan bir yönetmenin ellerinde ne idüğü belirsiz bir karmaşaya dönüşebilecek potansiyele sahip. Fakat çağımızın en parlak yönetmeni olarak gördüğüm Nolan, içinden zeka fışkıran bu senaryosunu o kadar müthiş şekilde beyazperdeye aktarıyor ki, sarmal yapısına rağmen izleyicisini bir an bile filmden uzaklaştırmıyor. İlk bir saatlik bölümde adeta bir bulmaca hazırlıyormuşçasına neyin ne olduğunu anlatıyor ve bir noktadan sonra bizleri bu bulmacayı çözmeye davet ediyor. Göz kamaştıran kurgusuyla bir oraya bir buraya sürüklenirken akıl almaz görselliğiyle heyecanımız üçe beşe katlanıyor.

Nolan, saçma olarak nitelendirilecek pek çok detayı filmin içerisine o kadar güzel yediriyor ki, mantık hatası aramak bir mantık hatasına dönüşüyor. Zaten hemen hemen bütün film rüyaların içinde geçtiğinden Nolan istediği her şeyi sahneye yansıtıyor. Ama bunu kurgusal anlamda o kadar enfes yapıyor ki insanın ağzı bir karış açılıyor. Kalitesini bir an bile düşürmeden devam eden Inception'un finali ise bana göre filmi başyapıt mertebesine çıkarıyor. Final sahnesi o kadar kusursuz bir şekilde kararıyor ki, "Directed by Christopher Nolan" yazısını gördüğümüzde yüzümüzde kocaman bir tebessüm oluşuyor ve sinema çıkışında zihnimizde filmi devam ettirmeye başlıyoruz.

1999'da Matrix'in yaptığı etkinin belki de daha fazlasını 2010 yılında Inception yapıyor ve bence bir sinema devrimini gerçekleştiriyor. Fikrimce Stanley Kubrick'in 2000'li yıllardaki veliahtı olan Nolan'ı ayakta alkışlıyor ve içinde bir damla sinema tutkusu olan herkesi sinemaya gitmeye davet ediyorum. Çünkü bundan 20-30 sene sonra "Ben Inception'u sinemada seyretmiştim." diyebilmek bir gurur kaynağı haline gelecek. Bu efsaneye tanık olmalısınız. Emin olun sinema çıkışında arkadaşınızla saatlerce tartışabileceğiniz bir olaya şahit olacaksınız.