Sometimes Always Never (2018)

Hikâyesi, Frank Cottrell Boyce tarafından yazılan “Sometimes Always Never”, yönetmen koltuğunda oturan Carl Hunter’ın (debut) ilk uzun metrajlı sinema filmi…

Prömiyeri, 12 Ekim 2018’de London Film Festivalinde yapılan ve 14 Haziran 2019 tarihinde İngiltere’de vizyona giren filmin, hâlihazırda IMDB, Rotten Tomatoes ve Metacritic gibi mecralarda ciddiye alınacak miktarda oydan oluşan bir izleyici ve yorumcu puanı ortalaması mevcut değil…

O yüzden bizde, oldukça düşük bir bütçeyle çekildiği her halinden belli olan bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız…

Bunun içinde, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…

Bu bağlamda da işe; karşımızdakinin bize, üniversite yıllarımızdaki uzun ders aralarında, odalarında bir araya gelen hocalarımızın, sorduğumuzda, daha “kıvrak” bir İngilizceye sahip olabilmek bahanesiyle oynadıklarını iddia ettikleri “Scrabble” lı gençlik günlerimizi anımsatan, tipik bir İngiliz komedisi olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…

Yalnız küçük bir not olarak, bu filmi severek izleyebilmek için bünyenin, tiyatro kültürüne de alışık olması gerektiğini de belirtmiş olalım…

Zira senaryonun da etkisiyle, kayıp oğlunun peşindeki Scrabble takıntılı baba (ve aynı zamanda büyük baba da olan) usta terzi Allen’ı canlandıran tiyatro kökenli, 1 Golden Globe ve 2 BAFTA ödüllü Bill Nighy rolünü, tiyatro sahnesinde seyirci kitlesinin önündeymişçesine bir performansla, “sımsıcak” bir biçimde oynamış…

Elbette Nighy’a bu gösterisinde, Sam Riley (oğul Peter), Alice Lowe (gelin Sue), Louis Healy (torun Jack), Jenny Agutter (Margaret), Tim McInnerny (Arthur) ve Ella-Grace Gregoire’de (Rachel) ayak uydurmasını bilmişler…

Filmde, görüntü yönetmeni Richard Stoddard’ın kamerası ile tespit ettiği, renk ve ışık cümbüşünün ahenkle dans görüntülerde harika…

Yani “Sometimes Always Never” da her şey, tam da olması gereken kıvamda…

Hele, şu meşhur “ Scrabble” marifetiyle kültürel ön yargılara sahip olmayanlar için öyle güzel “kelime oyunları” da yapılmış ki, burada vurgulamaya çalıştığımız beceriyi ancak filmi bütünüyle izlerseniz görerek fark edebilirsiniz…

Fakat ne yazık ki bu, aynı zamanda, sinemadaki burcu “Marvel”, yükseleni de “Avengers” olanların kesinlikle uzak durmaları gereken bir film de olmuş…

Yoksa emin olun 91 dakikalık, “kabir azabı” gibi bir türlü geçmek bilmeyen tahrip edici bir süre onları bekliyor olacak…

Belki biraz tarzımızın dışında olacak ama tek bir “spoiler vermeden” buraya kadar yazdıklarımızın tamamı, zımnen de olsa ikisini de içerdiği için filme ilişkin hem ilk tespitimiz hem de ilk önerimiz olsun… Ayrımı gönlünüze göre siz kendiniz yaparsınız…

Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde “Geçer” kategorisine dâhil ederek puan olarak da 6 verdiğimiz bu film için önerimiz de, olumsuz yorum ve puanlara aldırmadan, “bir şans da siz verin” şeklinde olacak…

Keyifli seyirler,

Son bir not:
Biz filmin altyazısında önemli bir eksiklik göremedik… O nedenle, sırf altyazısı yetersiz olduğu için izlemekten vaz geçenlere de, “gönlünüz rahat olsun” demek istiyoruz…

Bill Nighy ve Sam Riley gibi sevdiğim iki oyuncunun baba ve oğlunu oynadığı tatlı bir aile drama/komedisi... Baba oğul, dede torun, karı koca ilişkileri, aile kavramı ince ince irdeleniyor. Filmi izlerken bazı sahnelerde insan kendini tiyatroda hissediyor. Manzaralar, mekanlar, dekorlar ve renkler çok hoş... Kafa dinlemelik bir film, ben tavsiye ederim. İyi seyirler olsun.