Sorun Yaratan Adam (2006)

Kesinlikle hayatım boyunca izlediğim en ilginç filmlerden biriydi. Ben hiçbir filmde bu kadar metafor, bu kadar ironi, bu kadar imge, bu kadar sembolizm görmedim. Neredeyse her sahnesi bir göndermeyle dolu olan filmi bir solukta izledim. Bazen acı acı güldüm, bazen neşelendim, bazen modernleşme sürecindeki dünyanın içindeki bir birey olarak mekanikleşmiş ve makineleşmiş (ironik açıdan "mükemmelleşmiş") hayatımı / hayatımızı sorguladım.

Ve en önemlisi film çok samimiydi. Avrupa sinemasını bu yüzden seviyorum işte. Bir ara "eğer bu konuyu Amerikan sineması işleseydi bir sürü teknik ayrıntı, görsel efektle süsleyip, allayıp pullayarak konunun güzelliğini ve mesajı bu görselliğin arkasına iterlerdi," diye düşündüm. Oysa Norveçliler tam da yüreğimize dokunarak, samimi, içten bir anlatımla olabildiğince sade işlemiş konuyu. Ve filmden sonra sadece aklınızda değil yüreğinizde de soru işaretleri, sorgulamalar kalıyor. Damağınızda kalan lezzet de ayrı bir konu...

Ben bu filmi sevdim, hem de çok...