Mandalinalar (2013)

Savaşın, milliyetçiliğin ve de en önemlisi sahiplenme içgüdüsünün ne kadar boş ve anlamsız olduğu hakkında samimi, küçük ama etkili bir film. Filmi seyrederken, kendi okul yıllarımdaki atlaslarla, şimdiki öğrencilerin kullandıkları atlasların ne kadar farklı olduğunu düşündüm hep. Benim orta öğrenim yıllarımda Rusya karadan sınır komşumuzdu, Yugoslavya diye bir ülke vardı... Gürcistan'ı, Ermenistan'ı telaffuz dahi etmiyorduk. Son 20 yıl içerisinde birçok sınır yeni baştan çizildi; dünyanın her yerinde. Bundan 1000 yıl önceki haritalar ise, bize neredeyse bir başka gezegenin haritasıymışcasına yabancı. Kısaca, sınırlar, sınır çizgileri sürekli değişiyor. Geride kalan tek şey insan. Öldüğümüzde altına girdiğimiz toprak hiç birimize, ülkemizi ya da milliyetimizi sormuyor. Bunu biliyoruz, ama sahiplenme hırsımızdan ve ötekileştirme çabalarımızdan da vazgeçmiyoruz. Belki yazdıklarımın bir çoğunun filmle âlâkası olmadığını düşünebilirsiniz ama bir film hissettirdikleri oranında değerlidir. Bana da işte bunları hissettirdi. Tüm sinema severlere tavsiye derim.

Güzel çevirisi için nano'ya teşekkürler. Ellerine ve sabrına sağlık.

Eğer filmin işlediği konuyla ilgili detaylı bilgi almak, savaşın sonucunu öğrenmek isterseniz aşağıdaki linki ziyaret edin. Zira işini içinde Osmanlılar da var.

Savaşın ne denli anlamsızlığını yüzümüze bir tokat gibi yapıştırdı bu film

Gerçekten çok etkileyici başarılı ve enfes bir film olmuş. Ahmed ve Nika zıt karakterde iki düşmanı izliyoruz. Sadece savaş onları bu şekilde iki kötü adam yaptı ..İvo karakteri gerçekten tam oturmuş..

Şu iki replik oldukça düşündürücü ..

Ahmed : Bin kilidin ardına koysan da onu, arkadaşımın intikamını alacağım. Bizim için kutsal bir şey bu, asla anlayamayacaksın.

Ivo: Uyuyan birini öldüreceksin......hem de şuuru yerinde olmayan birini?
Senin için kutsal olan bu mu?

Nefis bir film ,ölümle ve savaşla alay edilen bir kara mizah ,mutlaka izleyin...