Hayal Ülkesi (2014)

İzlemesi, takip ve devam etmesi zor kitaplar vardır hani sıkar sizi... Filmimizde bende aynı duyguları çağrıştırdı pek tavsiye etmiyorum.

Tamamen sanatsal bir çalışma; iyi bir kare bulunur (Film görüntüsü KARE) sabit kamera konur ve zaman bu kare içinde geçer; böyle birçok kare çalışması var. Görüntüler fotoğrafik, öykü başlıyor ama bitmiyor Başlangıç diyaloglarından çok umutluydum ama sonrası işler karıştı. Acaba sinemanın bütçesi mi bitti dedirtiyor insana. Sinemayla ciddi anlamda ilgilenenler seyretmeli bence; benim için de zaman kaybı değildi. Sinemaseverlerin büyük bölümünü sıkabilir.

Sinema sanatı, artık kendini tamamen beyaz perde biletlerine teslim etti sanıyordum; yanılmışım, Jauja gibi bir başyapıt sinemanın hâlâ yaşıyor olduğunu gösteriyor; ümit verici. Artık çoğu film, sıradan öykülerden ibaret, düz anlatımlı senaryoların esiri. Herhangi bir öyküden bağımsız şekilde, sinema sanatının da lafzına uygun olarak, görsel bir dille konuşan filmler, onları duyabilen seyircileri için paha biçilemezdir. Jauja da benim için epeydir aradığım bir hazine değerinde. Film, kızını arayan bir babanın öyküsü değil yalınca. Daha fazlası, çamurlara ermiş beşerin öyküsü, lakin öykü de dememek gerek belki, kayboluşun anlatımı, rüzgârın insanı savurduğu yöne doğru, bir köpeğin kılavuzluğunda geleceğe erişen geçmiş ve zamanın yapıbozumu.

Muazzam görüntüler, her sahne bir kompozisyon, bir adam yürüyor değil asla, bir adamın yürüyüşünü değil, kayboluşunun komposizyonunu izliyorsunuz. Mağara sahnesinde aşırı heyecanlandım, oradaki bilgece anlatım sayesinde, ulu bir sinema eserini izliyor olmanın verdiği keyfi hissettim. Yönetmene teşekkür ediyorum.