melancolic yorumları

melancolic profil sayfası

Baby Reindeer (2024)
Bazı film ve dizileri ardında barındırdığı hikayeleri ile beraber izlemek, o yapımı çok daha etkileyici bir hale getirebiliyor. Bu olayı gerçekten yaşayan adamın, yaşadıklarını senaryolaştırıp aynı zamanda bu yapımın başrolünde oynaması gerçekten ayrı bir seviye.

Diziyi izlerken bu bilgiye sahip değildim ve yaklaşık 3-4 bölüm geçtikten sonra Donny karakterinin en ince detayına kadar işlendiğini hissetmeye başladım. Hisleri ile ilgili bazı yerlerde çok çok ince nüanslar vardı. Senarist sanki bu hislere çok aşinaymış gibi hissettim ama senarist olayı yaşayanın ta kendisi çıktı.

Yılın şimdiye kadarki en vurucu dizisiydi bence. Oyunculuklar üst seviyedeydi. Süresi çok güzel ayarlanmıştı. Bir oturuşta bile bitebilecek bir dizi. Kesinlikle tavsiye ederim.

Tarih: 30 Nisan 2024 17:43

Late Night with the Devil (2023)
Korku filmlerinin artık birbirlerini çok fazla tekrar etmesi ve seyircisini kaybetmeye başlamasıyla beraber A24 başta olmak üzere bir çok yapım şirketi farklı denemeler yapıyor. Bu denemeler sanırım yapım şirketlerinin yazarlara "lanetli bir evin olmadığı, eve taşınan yeni bir ailenin ya da sürekli bi yerlerden ortaya çıkan garip bir kız çocuğunun olmadığı bir korku filmi yazın" talimatıyla ortaya çıkıyor.

Bu film de farklı bir deneme olsa da, son 20 yıla damgasına vuran found-footage türünün pek dışında kalmıyor.

Yine de kendine has çok güzel nüanslar barındırıyor içinde. Ancak sonlara doğru hikayenin zayıfladığını düşünüyorum. Sonunda da beni tatmin etmeyen bir final ile film bitti.

Özgün sayılabilecek bir iş. Ancak 90 dakikalık bir film yerine 120 dakikalık, filmde geçen bazı konuların daha derinlerine inilen bir film izlemeyi tercih ederdim

Tarih: 29 Nisan 2024 03:33

Fallout (2024)
Bir oyundan uyarlama dizinin daha öncekilerle aynı kaderi paylaşacağı, oyunu oynayanların "bu diziyi yapan hıyarlar oyunu anlamamış" diyip diziyi gömeceği, oyunu oynamayanların da "off abi yaa, git oyunu oyna ozmn diziyi izleme, taş gibi dizi" diye karşı yorum yazacağı sayfaya hoşgeldiniz

Ben oyunu oynamayan yorumcu olarak, oynayanların affına sığınarak görevimi yerine getireyim; izlediğim ilk 3 bölüm itibariyle gayet güzel akıyor. İlk bölümün başından itibaren güçlü bir giriş yaptı ve sonraki iki bölümde de girişteki gücünü yitirmedi. Bazı uyarlama dizileri izlerken oyunu oynamamış, kitabı okumamış olmak bazen diziyi anlamayı zorlaştırıyor ama ben böyle bir sıkıntı yaşamadım. Böyle devam eder umarım.

En azından oyunu oynamamış seyircilere tavsiye ederim iyi seyirler.

Tarih: 14 Nisan 2024 05:24

Dogman (2023)
Kötü bir film olduğunu söyleyemem, keyifle izledim ama Joaquin Phoenix'in Joker'ine farklı bir drama katıp bu karakteri White God filmine entegre etmişlerdi sanki. Özgünlük konusunda başından sonuna aradığımı bulamadım.

Filmin açık ara en güzel yanı Caleb Landry Jones'tu. Olağanüstü bir oyunculuk sergilemiş. Bence değeri hiç bilinmeyen bir yetenek.

Luc Besson da oldukça şaşırttı. Bu kadar dram ağırlıklı bir yapım beklemiyordum kendisinden. Ama biraz daha özgün bir iş bekliyordum. Dediğim gibi Joker ve White God filmlerini izlememiş bir seyirci olsam 8 puanı verirdim. Ama film boyunca sahneleri, diyalogları, karakterli dürekli başka filmlerde gördüğüm detaylara benzetince biraz keyfim kaçtı.

Tarih: 31 Mart 2024 03:32

Dune: Part Two (2024)
Dune evrenine hakkında çok fazla bir bilgisi olmayan, kitaplarını okumamış hatta 84 yapımı filmini bile izlememiş bir seyirciyim. Bu evrene geçen sene ilk film ile giriş yaptım.

Kitaptan uyarlanan ve kitabı başyapıt sayılan filmlere, sıfır bilgi ile giriş yapmak bazen iyi olabiliyor. İster istemez zihinde oluşan kitap-beyazperde kıyasına hiç giremeyerek sadece filmi değerlendiriyorsunuz.

Ben bu gözle ilk filmi sinemaya gitmeden evde izlemiştim. İnsanların uğruna çıldırdığı kadar muazzam bir film olmadığını, kötü olmasa da fazlasıyla abartıldığını düşündüm. İkinci filmden de beklentim çok yüksek değildi ama bir arkadaşım ısrarla gitmek isteyince sinemada izledim.

Imax büyüsünün bu fikrimde ne kadar etkisi var bilmiyorum ama ikinci film beni başından sonuna büyüledi. Özellikle sinematografik açıdan ve ses tasarımı açısından sinema tarihinin en iyilerinden biri olduğunu düşünüyorum. Hikaye açısından eksik kaldığım yönler bazı şeyleri anlamamı zorlaştırdı. Film ortamlara düştükten sonra tekrar açıp anlamadığım şeyleri googlelayarak izleyeceğim.

Oyunculuklar, makyajlar, ortamlar, renk kullanımları, asla sırıtmayan efektler... Kusursuz bir iş. Hem ağır bir film yapıp hem de tempoyu bu kadar yukarıda tutabilmek, seyircinin gözünü bir an bile ayırmamasını sağlayabilmek büyük başarı. Emeği geçen herkesi tebrik etmek lazım.

Tarih: 20 Mart 2024 23:59

The Zone of Interest (2023)
Genel hatlarıyla mutlu bir ailenin filmini izlerken gerildiğiniz oldu mu hiç?

Hani öyle yalandan mutlu aile gibi görünen, filmin ilerleyen dakikalarında alengirli işler çıkan gerilim filmlerinde bahsetmiyorum. Oldukça sıradan, ufak tefek problemleri olsa da, hayatlarını seven, çoluklu çocuklu bir aile...

Bu film izlerken başından sonuna bunu düşündüm. Kötü insanlar ben kötüyüm diye bağıra bağıra ortalıklarda dolanmıyorlar. En sıradan görünen insanlar bile aslında aslında en büyük şeytanlar olabiliyor.

Film ses tasarımı ve görüntü yönetmenliği ile mükemmel bir iş çıkarmış. Film boyunca sadece duyduklarınızla filmi diken üstünde izliyorsunuz ama evin içindeki kamera yerleşimleri ile karakterlerin evin içinde dolanmalarını bile izlerken fazlasıyla kendinizi o sıradan ailenin evinin içinde hissediyorsunuz. Ve şunu dedirtmeyi başarıyor. Bu sıradan ailenin babası bunları yapan adam olmamalı. Ama oluyor...

Son sahnenin çok karmaşık olmayan metaforu da aslında oldukça hoşuma gitti.

İki Oscar kazandı, tam da hakettiği iki ödülü aldı. Ses tasarımı ve en international film.

Kesinlikle herkesin hoşlanacağı bir film değil. Ama oldukça orijinal ve vermek istediği her şeyi güçlü bir şekilde vermeyi başarmış...

Tarih: 11 Mart 2024 22:20

Wonka (2023)
Akış ve seyirciye hissettirdikleri açısından çok çok sevdiğim The Greatest Showman'e benzettim. Onun kadar iyi bir film olduğunu düşünmesem de, hayalinin peşinden koşan bir adam, güzel dostluklar, ufak tefek fantastik öğelerle benzer hisleri yaşattırdı bana.

Filmin başından sonuna yüzünüzde tebessüm oluşturan anlar oluyor. Komediden kaynaklı değil, naiflikten kaynaklı bir tebessüm.

Filmin çocuksu olduğunu söyleyenler de var ama bu filmlerin amacı zaten biraz da bu. Hem çocukların hem de ailelerin izlerken sıkılmayacağı bir seyirlik ortaya çıkarmak. Ben 40 yaşında bir adam olarak tek başıma eğlenceli bir film izlemek istediğim anda başladım ve gayet keyif aldım.

Tarih: 21 Ocak 2024 18:30

Kübra (2024)
Zaman zaman düşük tempo kaynaklı yoruculuğu olsa da fikir olarak oldukça özgün ve güzel bir fikre sahip. Diziyi bitirdikten sonra damakta güzel bir tat bırakıyor. Ancak bu güzel konunun iyi bir işleniş ve bunu destekleyecek "oyunculuk yönlendirmeleri"yle şaheser olabileceğini, bu haliye ise ortalama bir dizi olarak kaldığını düşünüyorum.

Sektörün içinde olan birisi olarak oyunculuk yönlendirmesinin üstüne basmamın sebebi şu; Çağatay Ulusoy kötü bir oyunculuk sergilemiyor. Aksine kendisinden istenen oyuncuğulu 8 bölüm boyunca tamamen tutarlı ve hakkını vererek sergiliyor. Ancak burada yönetmenin istediği oyunculukta, kendine güvenin yerini kibir alıyor. Gökhan karakteri elçi olduğuna inandığı anlarda hep kibirli bir karaktere bürünüyor. Yüzündeki sinsi görünen tebessüm beni dizi boyunca rahatsız etti.

İşleniş kısmına gelirsek, bireysel ve toplumsal gelişimlerin dengesini kesinlikle iyi ayarlayamamışlar. Bireylere süresel olarak çok ağırlık verip, kalan zamanda toplumsal etkileri vermeye çalışıyorlar ama ne toplumsal etkilerin boyutunu yeterince hissettirebiliyor, ne de bu etkilerin değişim süresine yeteri kadar zaman ayırıyorlar. Ayrıca toplumsal etkiler konusunda dizinin bi tutarlılığı yok. Çok spoiler sayılmasa da

Bu arada görüntü yönetmenliği oldukça başarılıydı. Figüran oyunculuklar da oldukça vasattı. Güldürmeyi başaran figüranlar oldu.

Tarih: 21 Ocak 2024 03:55

Cuando acecha la maldad (2023)
Bir korku filminin kolay kolay unutulmayacak 1-2 orijinal ve vurucu sahnesi varsa, o film aslında amacına ulaşmış sayılır, yıllarca unutulmaz. Örneğin Exorcist - Kızın kafasının dönmesi, The Ring - TV'den Samara'nın çıkması, The Shining - Nicholson'un kapı arasından bakması, Hereditary - elektrik direği vs gibi...

Bu filmin şu an belleğime kazınmış en az 4-5 sahnesi var. İnanılmaz jenerik fikirleri olan, asla sakınmayan, akıllarına gelen her şeyi en sert şekliyle anlattıkları bir film çıkartmışlar.

Film ilk saniyesinden son saniyesine kadar seyirciyi her şeyiyle rahatsız etmeyi amaçlıyor. Sadece korku unsurları değil, sürekli birbirlerine bağırarak konuşan karakterler bile izlerken “bi sakin konuşun aga yeter amma bağırdınız” dedirtiyor. Durmaksızın konuşan bir babaanne, sorunlu bir çocuk gibi hiç durmadan gürültü yapan ve seyirciyi rahatsız eden karakterler. Sempati besleyeceğimiz bir tane bile karakter yok, aksine hepsi itici…

Yorumlardan gördüğüm kadarıyla bundan sıkılanlar da var, hatta bu kadar çirkin insanı nasıl toplamışlar diyen de... Bunların tamamı seyircinin bir kısmını kaybetmeyi bile göze alarak yapılmış, cesur tercihler… Bana kalırsa tutmuş.

Peki eksi yanları yok mu filmin, bence var. Diyalogların genel olarak iyi olduğunu düşünmüyorum. Bu belki altyazı ile ilgili de olabilir. Sonuçta film hiç bilmediğim bir dilde ve altyazı yetersizdir olabilir. (Buradaki altyazı ile izlemedim)

Bir de çok spoiler sayılmaz ama

Sonuç olarak eksileri de olsa, istediğim gerilim dozajını bana biraz abartarak veren, beni gerilimiyle döven hem gore korku türüne, hem de ruhani korku tarzına fazlasıyla doyuran bir film oldu.

Tarih: 01 Kasım 2023 01:02

The Fall of the House of Usher (2023)
Mike Flanagan bir süredir (özellikle Midnight Mass'ten beri) büyük bir kitle tarafında beğeni toplaması neredeyse imkansız olan, niş bir tür üretmeye çalışıyor.

Korku filmi/dizisi izleyicisinin ben de dahil çok büyük bir kısmı, o yapımın bizi yerimizden zıplattığına göre beğeniyoruz ya da beğenmiyoruz. Ama Flanagan diyor ki "Ben salt korku yapmıyorum, mesela Succession hikayesi gibi yavaş yavaş büyüyen, muhteşem diyalogları olan, entrikalı bir dram hikayesi yazarım, araya da bazı korku öğeleri serpiştiririm."

Hal böyle olunca seyircinin bir kısmını kaybedebiliyor. Bazıları 1-2 bölüm izleyip "olmamış bu" diyerek diziden kopabiliyor.

Ben ise diyalogların muhteşemliğine, giderek büyüyen hikayeye kilitlenip diziyi bitirmek için sabah 7'ye kadar başından kalkamadan izliyorum. Tıpkı Hill House'un 6. bölümünde yaptığı deneme gibi, tıpkı Midnight Mass'in çoğu bölümünde olduğu gibi, bu dizi beni hipnotize etti...

Oyunculuklar çok üstü düzeydi. Samantha Sloyan ve Kate Siegel'i zaten çok beğenirim. Carla Gugino ise benim normal şartlarda hiç beğenmediğim bir oyuncudur ama burada o da çok iyi iş çıkarmış. Zaten Flanagan'ın çekirdek oyuncu kadrosunu izliyoruz. O da tıpkı Nolan gibi tanıdığı, ne alacağını bildiği ve set ortamında birbirini iyi tanıyan oyuncularla çalışmayı tercih ediyor ve bunun meyvelerini de topluyor.

Daha övülecek çok şey var benim için, ama yorumu uzun tutmamak adına kısaca belirteyim, benim için muazzam bir diziydi. Sabaha karşı yatağa girdiğimde beynimde Usher ailesinin evinin içinde gibi hissediyordum kendimi.

Kendi adıma tavsiye ederim ama salt bir korku dizisi olarak değil.

İyi seyirler dilerim.

Tarih: 14 Ekim 2023 14:51