Şeytanla Bir Gece (2023)

3 ay önce Stephen King'in tweet'i sayesinde haberim olmuştu. Son dönemde izlediği en iyi filmlerden birisi olduğunu söylemişti. Sonrasında bir çok ünlü film eleştirmenleri, festival gösterimlerindeki izleyicilerden tam not aldı.

Hype gerçek mi? Olağanüstü olmasa da iyi bir filmdi, beni tatmin etti. Yalnız şunu söylemeliyim genel zevke hitap eden bir film değil. "O kadar övülüyordu bu muymuş" diyerek düşük puan basacak kişiler olacaktır.

Ürkütücü, korkutmayı hedefleyen türde bir korku filmi değil. Hikayesi gereği korku/psikolojik/deneyim gibi, gerçek bir olayın canlandırılması tarzında hafiften bir belgesellik havası da var. Old School tarz konusu ve korku öğeleri klasik fakat başarılı klasik. Yeni jenerasyon direktör ve yazarların farklı olma çabası ile aşırı uyduruk filmler çekmeleri yerine bu şekilde klasik tarza sadık kalarak bunu en iyi şekilde sunmaları beni daha çok tatmin ediyor açıkçası.

Film 70'lerde geçiyor. Genelde 70'ler veya 80'lerde geçen yeni yapım filmlerde sadece kostümleri değiştirirler görüntü ise yeni nesil ultra HD film kameraları ile çekilir, renkler ekrandan fışkırır ve hiç o dönemde geçiyor gibi durmaz. Bu filmi ya filmli kamera ile çekmişler ki mesela Nolan falan da hala filmli kamera kullanıyor gerçek sinematik deneyim sunabilmek için ya da çok başarılı filtreler kullanmışlar. Görüntü tam anlamı ile 70'ler de çekilmiş gibi, görüntü yönetmenliği çok iyi. olayın yaşandığı stüdyo ve talk show harika yaratılmış. Başroldeki oyuncu çok iyi casting yüzü tam bu tür filmlere uygun. Stüdyodaki konuklardan seyircilere kadar casting tam 70'ler dönemi.

Filmde gore practical efektler var oldukça başarılı. CGI'dan nefret eden birisi olarak practical görmek beni mutlu etti. Dijital efektleri de yine o dönemki tekniklerle yapılmış gibi ayarlanmış. CGI ama günümüz CGI gibi değil.

Bu kadar güzel bir film izledim.

Korku filmlerinin artık birbirlerini çok fazla tekrar etmesi ve seyircisini kaybetmeye başlamasıyla beraber A24 başta olmak üzere bir çok yapım şirketi farklı denemeler yapıyor. Bu denemeler sanırım yapım şirketlerinin yazarlara "lanetli bir evin olmadığı, eve taşınan yeni bir ailenin ya da sürekli bi yerlerden ortaya çıkan garip bir kız çocuğunun olmadığı bir korku filmi yazın" talimatıyla ortaya çıkıyor.

Bu film de farklı bir deneme olsa da, son 20 yıla damgasına vuran found-footage türünün pek dışında kalmıyor.

Yine de kendine has çok güzel nüanslar barındırıyor içinde. Ancak sonlara doğru hikayenin zayıfladığını düşünüyorum. Sonunda da beni tatmin etmeyen bir final ile film bitti.

Özgün sayılabilecek bir iş. Ancak 90 dakikalık bir film yerine 120 dakikalık, filmde geçen bazı konuların daha derinlerine inilen bir film izlemeyi tercih ederdim

Sürpriz yumurta gibi bir filmdi. Ummadığınız şeyler oluyor sürekli. Shudder standartlarının bariz üzerinde. Özellikle bir hipnoz sahnesi var ki sahnenin sonunda "Acaba ben de mi hipnoz oldum" dedirdip bir kaç saniye sorgulatıyor insanı. İliklerinize kadar korkacağınız bir film değil fakat değişik bir şeyler izlemek isteyenler kaçırmasın.