Hala gösterimde olan bir filmin incelemesini yapmak ne kadar doğru veya size nasıl bir bakış açısı sunabilir bilmiyorum ama aslında filmle ilgili ne hissedeceğimi tam olarak kestiremediğimden ve kendi düşüncelerimi de netleştirebilmek adına bunu yazıyorum.

Öncelikle film çıkışı arkadaşımın "film sence nasıldı?" sorusuna verdiğim cevaptan yola çıkıp açıklamalarıma geçeceğim.
Cevabım:"Ne hissedeceğimi bilemiyorum." oldu.
Peki ama neden?
Çünkü bana bir filmin nasıl olması gerektiğini sorgulattı.Bir filme çok iyi/iyi diyebilmek için ne gerekir?
*Oyunculuk mu?
*Sağlam bir kurgu mu?
*Tahmin edilemezlik mi?
*Filmin yönetim aşaması mı?
*Ya da tüm bunların birleşimi mi?
Daha öncesinde soracak olsaydınız,derdim ki : "HEPSİ" ....

Ya şimdi....???

Filmin başlangıcı üniversite sınavına hazırlanan Çiçek'in Türk Dili ve Edebiyatı öğretmenine tutulmasıyla başlıyor. Hangimiz geçmişimizde bu hislerle savaşmadık ki? Özellikle cidden Edebiyat öğretmenlerinde ne var böyle?? Her neyse böyle başladı ya,şimdi siz de konusunu aşk sandınız değil mi? Evet aslında aşk konusunu da işliyor ama asıl odak noktası tam olarak çiçekli bir toka. (Aşağıdaki resmi büyütürseniz toka orada Çiçek'in saçında)



Çiçek-Serenay Sarıkaya aslında bazı yönlerden hepimiz gibi bir genç. Tercihleri, yolu annesi tarafından belirlenmiş bi genç kız. Elbette bizim de tercihlerimizde ailelerimizin izi var ancak bu kızın tüm yolunu annesi çiziyor. Hangi gün ne giyecek? Üniversitede hangi bölümü okuyacak? Sabah kahvaltısında ne yiyecek? Saçlarını nasıl yapacak? Kızımız aşkın sıcak ellerine 40 yaşında bir adamla beraber düşüyor. Allem ediyor kallem ediyor adamı elde ediyor ve adam çekip gidiyor sonra geri geliyor vs vs buralar çok da önemli değil aslında.

Doğan-Nejat İşler bu karakterle ilgili bir öğretmen olarak yazabileceğim tek şey şu; evet öğretmen - öğrenci ilişkisi film ve dizilerde bol bol malzeme haline getirilen bir şey ama her ne koşulda olursa olsun etik değil. İzlerken sinirlerime hakim olma konusunda sıkıntı yaşadım. (İncelemenin gidişatına göre bu konu sebepli ön yargılı mı davranmışım yorumlarınızı bekliyor olacağım.)

Murat-İstar Göksever çaresizliğin beden bulmuş hal ekini kullanan bir baba. Kızı ile eşi arasında kalmış ve ne yapacağını malesef ki bilemiyor. Aslında bir çok şeye göz yumup her şeyin son haline gelmesine de bir nevi sebep olan kişi diyebiliriz.

Anne-Zerrin Tekindor "anne" kelimesi ne kadar kutsal ne kadar el değmemiş bir kelime değil mi? Malesef bu filmde benim için tam olarak öyle olmadı. Film boyunca diyeceksiniz ki her şey bu kadın yüzünden! Her şeyin sebebi bu kadın! Kızını sürüye sürüye uçurumun kenarına getiren bu kadın! Elbette yaşadığı şeyleri düşününce ve empati kurmaya çalışınca "yaşadıkları kolay değil" diyorsunuz. Ardından "ben olsam öyle mi yapardım?" diye kendinize soruyorsunuz ve aldığınız cevabın sonunda tekrar antipatik geliyor size kadın.
(Not:Annenin ismini hatırlayamamamı da tamamen kadına duyduğum antipatiye bağlıyorum.)

Buraya kadar çok fazla konuya girmemeye veya beni asıl düşündüren kısma girmemeye çalıştım.Bu noktadan sonra okumak tamamen size kalmış bir şey



"Seni düşünmek güzel şey
Seni düşünmek ümitli şey
Dünyanın en güzel sesinden
En güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey

Seni düşünmek güzel şey
Seni düşünmek ümitli şey
Fakat artık ümit yetmiyor bana
Ben artık şarkı dinlemek değil
Şarkı söylemek istiyorum..."

Sanırım çok iyiydi diyemesem de iyiydi demekle yetineceğim...
Ve 6.5 diyeceğim.