Paris’e ikinci bahar gelince



Bir ilişkiyi ne ayakta tutar? Yıllara meydan okuyan çiftlerin gizli formülü nedir? İkinci baharını yaşayan insanlarnasıl olur da mutluluklarını perçinleyebilirler? Paris’te Bir Hafta Sonu filmi bu soruların cevaplarına dair elle tutulur doneler ihtiva ediyor içerisinde. Hanif Kureishi yazar, Roger Michell yönetmen olunca, Jeff Goldblum, Jim Broadbent ve Lindsay Duncan’a eşlik edince de dört başı mamur bir işin ortaya çıkması için engel de kalmıyor.

Evlilik yıldönümlerinde Paris’e gelme fikri kimin aklından çıktı bilinmez ama, orta yaşın üstündeki bu çiftin hayattan aldığı zevklerin pek benzediği de söylenemez. Meg, savruk ve günü yaşama eğiliminde biri iken, Nick ise daha düzenli ve realist bir tutum sergiliyor. Kimi zaman henüz ilişkilerinin başında iki yeni yetme sevgili gibi görünseler de, çoğunlukla aralarında eski çekimin kalmadığı ve zoraki birliktelik yaşıyorlarmış gibi bir durum hissediliyor.

BİR KADIN BİR ERKEK

Ortaya serilen bütün bu bilgilerden hareketle Meg ve Nick’in arasında, bozulmuş, yıkılmış bir şeyler olduğu düşünülebilecekse de biraz daha dikkatli bakıldığında, yemek yerken, ufak tartışmaların odağı olurken ve birbirlerine bir nevi kapris yaparken aslında hangi yolun yolcusu oldukları anlaşılacaktır. Erkek yalnız kalmaktan korkarken, kadının böyle bir problemi gözükmüyor. Arkadaş ihtiyacı duyan ve belki de bu arkadaşlığı karısında bulmuş olan Nick’in bağlılığının önemli sebeplerinden biri de bu. Meg ve Nick biri gerçekçi diğeri hayalci iki karakter. Aşk denilince aşkı kastedebilen nadir insanlardan olduklarını kanıtlayabilecekleri bir haftasonundalar. Hâlâ ilk zamanlardaki tutkuyla karısını öpebiliyorsa bir adam. Ve hâlâ kocasıyla gizli aşkıyla telefonda konuşur gibi konuşuyorsa bir kadın. Bu adamla bu kadının içinde bulunduğu durumu da tek bir kelime özetleyebilir. Aşıklar şehri Paris’te olmaları da olayın tuzu biberidir.

Romantizm temasının hatırı sayılı cüretkâr senaristlerinden Hanif Kureisihi ile romantik-komediler arasında özel bir yeri olan Aşk Engel Tanımaz (1999) filminin yönetmeni Roger Michell bir araya gelince de ortaya böyle tutkulu bir iş çıkıyor. En güzeli de filmin içerdiği o bulutların üzerinde olmâ hali. Hayatın gerçeklerini hiçe sayabilen büyülü gerçekçi bir havayı teneffüs etme gayreti olan karakterleriyle zenginleşen bir atmosfer:Sacré Coeur’dan Paris’i izlemek biraz, Fransız restoranları arasında seçim yapamamak ve otel penceresinden Eifell’i seyre dalmak.