Rosie (2018)

Oldukça farklı bir film. Festival filmi tadında. Duygusunu izleyiciye tam manasıyla aktarabiliyor. Abartı yok, görsel efekt yok, sadece düz film var. Bir ülkedeki bir soruna dibine kadar dikkat çekme ve seyredene bu duyguyu geçirme var. Süslü, püslü değil ama samimi...
8 puanı gönül rahatlığıyla alır benden.

Filmin başlarında küçük çocukların bağrışmaları annenin film boyunca çaresiz bir şekilde telefonla ev araması ve bu kadar zor durumda bile aileyi bir arada tutmaya çalışması açıkçası beni ciddi anlamda strese sokunca dram duygusunu hissedemedim.Yanlız filmde tek hoşuma giden şey bu kadar kötü şartlarda olmasına rağmen anne ve babanın birbirlerine olan sevgisi ve dayanışması çok hoşuma gitti..Bunun dışında dram olsun diye yapılan çaresizliği çok abartılmış buldum.Birde siz izleyin kendiniz karar verin...

"We're not homeless, we're just lost."

Bu filmle ilgili olumlu bir yorum yazacak değilim ama bu cümle ilgimi çekti, çünkü Türkçeye tam olarak çevrilemeyecek, "kaybolma" ve "kaybetme"yi bir arada içeren bir anlam yüklü.

Öncelikle yanlış fikirlere kapılmaması için izleyiciyi uyarmak gerekir ki, bu filmin "Commitments" ile uzaktan yakından bir alakası yok.

Biz, tarihimizdeki "mübadele" yılları bir yana, deprem ve benzer felaketler sonucunda evsiz kalan, güney komşumuzun iç savaş sırasında yaşadıklarına birebir şahit olan, bunlar dışında sayılamayacak kadar çok nedenle benzer sorunlar yaşayabilen insanlarız. Bu durumda da, eline arayabileceği otellerle ilgili koca bir liste verilmiş olan insanların yaşadıkları, kim, ne yorum yapmış olursa olsun, bizde "şamar" değil, olsa olsa "mızmızlık" etkisi yapar.

Aslında film, bazı sorunların "evrensel" olduğuna işaret edebiliyor, örneğin, evlenmek ve çocuk yapmanın fazla kolay olması gibi. Bu tür "taahhütler" için gerçekten insanların yeterlik belgesi alması beklenmeli.

Filmin çekim tekniği son derece sinir bozucu. Gus Van Sant'in bazı filmlerini ve "found footage" ucubeliklerini "anımsatan" tarzda kadının arkasından bir saat kamerayla takip etmeler falan... Aman ne gerçekçi; bayılmak için... İrlanda şivesi konusuna girmiyorum, bazılarımızın hoşuna bile gidiyordur belki, kimbilir?

Biliyor musunuz; Marvel ve DC imzalı filmlerin sinemanın geldiği teknolojik boyutu dudak uçuklatacak kadar çarpıcı olarak ortaya koymuş olması falan bir yana, Recep İvedik serisi bile bu filmden çok daha fazla "derinliğe" sahip. O yüzden zevkleriniz başka kulvarlarda keyif aramanıza yönelikse, bundan dolayı sakın gereksiz duygular içerisine girmeyin. Bu film özenti olmanın ötesine geçemeyen, kimden "imdat" istediği de belli olmayan bir film. Tek olumlu tarafı, kısa ve öz yorumlarıyla dikkat çeken cumhurcemoglu26 bey kardeşimizin işaret ettiği gibi, insanların sevgi ve dayanışmadan taviz vermemesinin zorluklarla mücadelede en önemli faktör olduğu üzerine...

Çok özel bir nedeniniz yoksa, bu filmle zaman harcamanız önerilmez.