Thelma (2017)

Ne salak saçma filmdi. Ne demek istendiği belli değil. Biri yorum yazmış yok felsefe yok inanç. Ne felsefe ne inanç tümüyle sıkıcı saçma boktan bir film. Varsa yoksa eşcinsellik sıkıştırsınlar bir yerlere.

Kurgusal sığılın içindeki sevemez.

Filmi sevmeyenlerin temel sebebi filmi kendi açılarından değerlendirmesidir. Yani açısal daralmanın laneti ne yazık ki toplum olarak bir gerçeğimiz. Öncelikle filmi beğenme ya da beğenmeme durumunda karasız olduğumu söylemek istiyorum. Norveç sinemasında Oslo ve Tekrar filmleriyle tanıdığım 45 yaşına gelen yönetmen Trier, bu filminde de var olan bir ön yargıyı sanatsal açıdan değerlendirmeyi tercih etmiş. Trier, filmlerinde bu tarz bir işlenişe sahiptir ki bu da Kuzey Avrupa'nın bağımsız sinema kültürüne bir katkısı. Çok bir şey beklememek gerek aslında. İzle, anlatılan toplumsal mesajı al ve git. Filmin temeli budur aslında. Dindar bir aile, kızını geçmişte ne olduğu belli olmayan bir kültürle yetiştirip kızın bu kültürden kurtuluşu üzerine işlenmiş bir yapım. Tipik Kuzey Avrupa'da bizde de daha çok İç Anadolu'da var olan aile yapılanması. Bu anlamda Trier sevilecek bir yönetmen. Sanat toplumu sanat sanatla birleştiren bir ruhu var. Çok da şey etmemek gerekirse nasıl bakıyorsanız filmi öyle görürsünüz. Yine de bu filmlere saygım sonsuzdur.

İyi seyirler.

Bir tek doğaüstü güçler kalmıştı eşcinsellik işine karışmayan. Parapsikolojiyle psikoloji hatta sosyoloji arasında gidip gelen, bu gidip gelmeler arasında nereye varacağını unutan, her nasılsa yabancı dilde Oscar'a aday adayı gösterilen ancak vasat bir film. Ne insanı, ne gençliği, ne tanrı inancını, ne de eşcinsel aşkı yerine oturtabilmiş, cama çerçeveye hücum eden kuşlar dışında kışkırtıcı bir unsur da bulamamış, akılda sadece doğa manzaraları kalabilmiş, bana göre pek değil ama çoğuna göre sıkıcı gelebilecek bir film. İzlense de olur.