Speak No Evil (2022)

Avrupa'da artan sığınmacılara açık bir gönderme yapan bir film. Başka kültürlere karşı politik doğrucu tavırlarından dolayı istemeden de olsa sessiz kalan bir aile ve bunun sonucunda sesleri kısılan çocukları anlatan bir yapım. Rahatsız edici filmler kategorisine alınabilir.

Derdini son derece sert ve rahatsız edici anlatan, bir çok sahnede metafor kullanan hatta bazen diyeceği lafı direkt söyleyen -özellikle finalde- bir yapım olmuş. Eğer adından çok söz ettirebilirse, woke tayfa tarafından linç edilecek ve korkunç eleştirilere maruz kalacaktır.

Yapım oldukça açık şekilde farklı kültürlerin çarpışması sonucunda daha vahşi olanın habitatı domine edeceğini, diğerinin ise o kültürü içine aldığı, kabul ettiği için perişan olacağını söylüyor. Netflix, Amazon vs kanallarda gösterime girmesi de imkansız görünüyor. Çünkü tam olarak sjw/woke söylemleri tokat delisi yapıyor ve bunu yaparken harikulade bir sanat dili ve zekâ kullanıyor. Muazzam bir "sosyal içerikli" gerilim. Bravo...

Not: Küçük çocuğun bağırırcasına ağzını açtığı sahne çok acayip olmuş.

Benzersiz olay örgüsüne bağlı olarak sinir bozucu gerilim atmosferinin gittikçe arttığı, eşit derecede sürükleyici ve üzücü olan, son dönem İskandinav sinemasının parladığı korku / gerilim türünde bir film.

Korunaklı ve maddi açıdan rahat yaşayan, kültür farklılıklarının yanlış anlaşılmaya müsait olduğunu en baştan kabul eden ortalama bir Avrupalının, dünyanın kendi hayatı gibi güzel ve öngörülebilir olması fikrinden hareket ettiği filmde, gerçek dünyanın yalancı, kışkırtıcı ve incitici taraflarıyla tanışmanın yarattığı çaresizlik ve etkisizliği de görmek mümkün.

Danimarkalı yönetmen Tafdrup'ın Toskana'da tatildeyken Hollandalı bir çift ile tanışmasından sonra çiftin ülkelerine davet etmesiye oluşan filmde Hollandalı çifti gerçek hayatta da evli olan oyuncular canlandırdı.

"Cehennem, diğer insanlardır."
Jean-Paul Sartre

- Bunu neden yapıyorsun?
- Çünkü bana izin verdin.