Gece Yarısı Ayini (2021)

Temelinde bir vampir hikayesi olan Midnight Mass'i öyle bir allayıp pullamış, öyle süslemiş, öyle çeşitlendirmiş, öyle içini doldurup, öyle bi zenginleştirmiş ki 7 bölüm boyunca tek bir "vampir" kelimesi geçirmeden milyonlara bir vampir hikayesi izleten adamdır kendisi.Diziyi izledikçe Far Cry 5(oyun) hikayesiyle benzer ortak noktalar buldum ve bu oldukça hoşuma gitti.Oyundan esinlenmişmidir bilmiyorum ama izole bir köyün/beldenin insanlarının çarpıtılmış din ile beyinlerinin uyuşturulup bir yandan da halkın kullandığı yeme/içme kaynaklarına uyuşturucu madde karıştırarak herkesi birer yaşayan zombiye dönüştürmesi zaten çok yeni bir tema değil.On yıllardır benzerlerinin çekildiği bir konu.Burada Flanagan'ın farklı yaptığı şey gerçek ayetlerle vampir temasını birbirine uydurarak daha önce rastlamadığım bir sentez ortaya çıkarması.İzlerken "lan acaba harbiden incildeki bu ayetlerde vampirlerden mi bahsediliyor? Bu dinlerin kaynağı hep vampirlerden mi geliyor? diye bi düşündürmedi değil.Bunu bu şekilde yapabilmek ciddi bilgi ve hayal gücü istiyor.Dizinin sonuna kadar Hristiyanlığı yerin dibine batırıp müslümanlığı medeni, çağdaş, açık görüşlü ve masum göstermeside dikkati mi çekmedi değil.Hele ki şerifin sınıfta islam hakkında yaptığı tanımlamanın birebir aynısını bende arkadaşlarıma bir çok kez yapmıştım.Yani şerife yazılan o konuşma laf olsun diye yazılan bir konuşma değildi.Gerçek müslümanlığın görüşünü en açık, basit ve dürüst şekilde açıklayan müslümanlık tanımlamalarından biri.Flanagan'ın bu konuda ezbere bilgilerle hareket etmeyip gerçekçi argümanlarla metin yazması beni ayrıca memnun etti.Zaten geri kalan hristiyanlıkla geçen tüm olaylarda bir o kadar gerçek ve objektifti.

Oyunculuklara gelecek olursak çoğunlukla hepsi harika iş çıkarmışlar.Öyle rahatsız edici, dandik bir oyunculukla karşılaşmadım.Sadece dizinin en başında karakterleri yavaş yavaş görürken yaşlı karakterleri oynayan oyuncuların aslında hepsinin genç oyunculardan seçilip makyajla yaşlandırıldığını farkettim.Çoğuda zaten tanıdığım oyuncular olduğu için içimden "niye böyle saçma birşey yapmış.gereksiz makyaj işi çıkarmış kendi kendine." deyip durdum.Ta ki dizinin devamında esas olayın herkesin gençleşmesi olduğunu görüp makyajla yaşlandırılan oyuncuların kamera karşısına makyajsız olarak çıkıp genç halleriyle oynadığını görene kadar.Flanagan beni tersoya getirdi bu konuda aynı zamanda tavladı diyebilirim.Bir sürpriz detay olarak ilk görüşte farkettiğim bir detayıda paylaşmak istiyorum.3.bölüm başında rahibin Kudüs'te ki sahnesinde kalabalığın arasından birinin çıkıp rahibe yol gösteren kişi Flanagan'ın kendisi.Yönetmenler yapımlarında böyle ufak sürprizler yaparak seyircisini selamlamayı severler.Sanada selam Flanagan

Dizinin gerilim, gizem unsuru çok iyi ayarlanmış.Aşırı bir korku sahnesi yok ancak gizemle birlikte gelen gerilimli sahne ve anlar seyirciyi diri tutmayı başarıyor.Zaten bu 3 bölüm sürüyor.3.bölümden sonra hikayenin tüm gizemi çözülüyor ve "bakalım bundan sonra neler olacak?" diye merakla seyretmeye devam ediyorsunuz.Gizem unsurunu sakız gibi uzatıp son bölüme kadar suyunu çıkarmaması Flanagan'ın kendine güvendiğinin kanıtlarından biri bence.Çünkü o melek denen vampirin esas olayını göstermeyip son bölüme kadar sağdan soldan çıkararak jumpscareler ile seyirciyi bezdiredebilirdi.Bunun yerine hikayesine ve dramasına güvendiğini göstererek hikayeye devam etmiş.Dizinin esas olayı zaten dram/felsefe kısmı.Flanagan'ın yapımlarında hep felsefi bir sorgulama/yüzleşme sahneleri oluyor.Bu sahnelerde de eşi Kate Siegel'i kullanmayı ayrıca bir seviyor.Ölüm üzerine yapılan felsefi diyaloglar, din üzerine yapılan felsefi diyaloglar izlerken seyirciyi hem düşündüren hem de sorgulatan detaylar.Bunlar yapımı zenginleştererek sıradan olmaktan çıkarıyor.Yaptığı felsefeler çok derin olmasada çok basit ve sığda değil.Herkesin anlayacağı, beyin yakmadan düşündürten felsefi diyaloglar yazıyor Flanagan.

Yani vampir temalı bir hikaye ancak bu kadar farklı işlenebilirdi heralde.Dinde aşırı fanatizmin, beynin devredışı bırakılarak tamamen duygularla hareket etmenin ne kadar tehlikeli olduğunu gösteren bir hikayeydi.Dizi boyunca kurtuluşa, ölümsüzlüğe ereceğini hayal edip zannederek önüne geleni harcayan rahip ve cemaatin aslında kendi sonlarını hazırladığı gerçeğini anladıkları o son kültür merkezinin alevlere teslim olduğu an felsefi açıdan epik bir sahneydi.Beverly karakterini canlandıran oyuncunun yeteneğinide hayran kaldığımı söylemek istiyorum.Bir karakter bu kadar rahatsız edici uyuzlukta canlandırılabilirdi.En çok onun yok olmasını istedim hikaye boyunca.Arada kaynamaması gereken önemli bir detayda rahibin vampiri köyüne getirmesinin esas sebebinin aşık olduğu Mildred'ı hastalıktan kurtarıp ölümden kurtarmayı istemesi.Yani bütün bu olayların temelinde yatan tetikleyici unsurun yine dönüp dolaşıp aşka gelmesi klişe ancak geçerli bir sebep.

Velhasıl daha söyleyecek çok şey olmasına rağmen yorum o kadar uzadı ki sanıyorum kimse okumayacak.Eğer üşenmeyip buraya kadar okuyan arkadaşlarım olursa yorumu beğenerek okuduklarını belli edebilirler.