North West Frontier (1959)

“Bir insanın canını almanın, bir sorunu çözdüğü nerde görülmüş?”

Kuzeybatı Hindistan sınır bölgesi 1905 yılı. İngiliz sömürgesi olan Hindistan’da İngiltere’ye karşı bağımsızlık mücadelelerinin arttığı dönemler. Ülke kendi içinde de sancılar çekmekte, Müslümanlar ve Hindular ayrı mücadele içindeler. Bir Hindu mihrace altı yaşındaki oğlunu bu ayaklanmadan zarar görmeden Delhi’ye götürmeleri için İngilizlerden yardım ister. Geleceğin Hindu lideri olmaması için Müslüman savaşçılar da bu çocuğu yok etmek istemektedirler.
Yüzbaşı Scott (K. Moore) emrindeki askerlerle, altı yaşındaki prensi ve onun Amerikalı bakıcısı Catherine Wyatt’ı (L. Bacall) son anda kaçırır. Haserebad kentine vardıklarında Kalapur’a giden son treni kaçırdıklarını görürler. Kent Müslüman direnişçilerle sarılmış, dış kapının kontrolü de ellerine geçmiştir. Yardım birliğinin kente ulaşma ihtimali ise yakın zaman içinde görünmemektedir.
Tek çare olarak hayli eski artık hurdaya ayrılmış olan bir lokomotif “Empress of India” ile bu beşyüz kilometrenin üzerindeki yolculuğa çıkmak görünmektedir. Trenin her sorununu bilen makinisti Gupta (I. S. Johar) lokomotifinin bu yolculuğu başarabileceğini söylemektedir. Tek bir vagon eklenir, sabahın erken bir saatinde Yzb. Scott yolcuları trene bindirir.
Yolcular arasında Prens Kishan ve Bayan Wyatt, silah tüccarı Peters (E. Deckers), İngiliz elçilik görevlisi Mr. Bridie (W. Hyde-White), valinin eşi Lady Windham (U. Jeans), iki İngiliz-Hint ordu askeri ve son anda trene binme hakkını elde eden gazeteci Peter Van Leyden (H. Lom) vardır.
Lokomotif yavaş yavaş hızlanıp, önüne konulan bariyer sayesinde dış kapıyı parçalayıp, kurşun yağmuru altında ölüm-kalım yolculuğuna başlar. Ancak bu hiç kolay bir yolculuk olmayacaktır.
Patrick Ford’un hikayesinden Frank Nugent tarafından senaryolaştırılan öykünün sağlamlığı, bu filmdeki başarısı sonrası Hollywood’a transfer olan İngiliz yönetmen J. Lee Thompson’ın hiç aksamayan yönetimi, kameraman Geoffrey Unsworth’un etkileyici görüntüleri ve oyuncuların çok iyi performansları, gerilim ve heyecanı son ana kadar başarıyla taşıyan bu filmi izlenir kılmaya yetiyor. O eski trendeki heyecan ve endişeye sizin de ortak olmanızı sağlıyor.
Filmin 1960 BAFTA ödülerinde üç adaylığı bulunduğunu da belirtmek gerekir.
Ülkemiz sinemalarında “Hindistan Hudutlarında” adıyla gösterime giren filmde, bir tren vagonu içerisin de farklı kişiliklerden oluşan insan profilleri, her birinin farklı düşünce ve istekler içinde olmaları ve dışarıdan gelen ölüm tehlikesinin yarattığı korku ve endişe…
Film döneminde genelde beğenilmesine rağmen bazı eleştirmenlerce John Ford’un “Stagecoach/1939” filmiyle benzerlikler taşıdığı, vahşi batı ortamının Hindistan’a taşındığı, posta arabasının tren vagonuna dönüştürüldüğü eleştirilerini almıştı.
Ona bakılırsa aynı yönetmenin “Ice Cold In Alex/1958” filmindeki ambulansla çölü geçme çabası da bu yönde örnek gösterilir. Esinlenme olsa bile bence izlenilen film önemli… Ne söylenirse söylensin ben filmin bir sinemasever için son derece başarılı bir seyirlik olduğu görüşündeyim.
Filmin kulağımıza çalan sözleri içerisinde;
“İngilizler çaylarını bitirmeden asla harekete geçmezler. Buda çok geç olur”.
Trene son anda binen eşyalarını dahi alamayan gazeteci Van Leyden’in elindeki kitaba bakarak “Bir İmparatorluğun Çöküşü” demesi sonrası, odadakilere dönüp, iğneleyici bir şekilde “İngiltere değil Roma” sözü.
Yzb. Scott ve Catherine’in askerlik üzerine atışmaları ve sonunda yine İngiltere’ye aslan payını verme çabası olarak Hindistan doğumlu şair Rudyard Kipling’den alıntıyla Scott’un repliği gibi…
Bu başarılı macera ve gerilim filmini tüm sinemaseverlere tavsiye ederim.

Hindistan manzaraları eşliğinde dönemine göre iyi bir macera filmi. Kadroda Lauren Bacall dışında aşırı tanınmış bir isim olmasa da diğer kişilerde hiç fena iş çıkarmıyorlar. Eksik yönleri de gözüme çarpmadı değil mesela heyecan kat sayısı biraz daha artırılıp akıcılığı daha iyi olabilirdi. Uzun sekanslar nedeniyle karakterleri de tanıma fırsatı sunması hoş. Dönemine göre oldukça maliyetli ve titizlikle yapılmış olması diğer bir artısı. Bu zamanda bile gideri var dersem abartmış sayılmam. Bu yüzden bu klasiği beklenti yapmadan gönül rahatlığıyla izleyebilirsiniz.