Çok sevdiğim bir film. Yani sinema sanatına katkıları olan bir film değil. Sonuçta bir TV filmi ama çok duyarlı ve etkili. İzleyin insan neden ölmek ister görürsünüz. Annesini çok seven ve önemseyen bir erkek çocuğu Bobby Griffith (Ryan Kelley). Ama anne Mary Griffith (Sigourney Weaver) Presbiteryen Kilisesi’nin tutucu öğretilerine sıkı sıkıya bağlı bir bağnaz. Film gerçek bir yaşam hikâyesinden yola çıkarak Leroy F. Aaronsy isimli yazarın aynı adlı kitabından uyarlanmış.


Küçük bir yerleşim yerinde yaşayan Bobby yavaş yavaş da olsa gay olduğunu farketmeye başlar. Özellikle okulda beğendiği popüler çocuğun kendine gülümsediğini zannettiği sahne yakıcıydı. Ama hiç öyle olmaz lisedeyken bu işler. Popüler çocuklar pek gay olmaz. Olsa da bunu açık etmez. Bobby’nin davranışları, hareketleri açıklar vermeye başlar. Çok acımasızdır ergenler bu konularda. Bunalır, içine kapanır. Konuşmak ister biriyle. Ailesine çok bağlıdır. Abisine açılır. Hayatının hatasını yapar. Bütün aile üyeleri öğrenir durumu. Annesi çıldırır. Onu düzeltmek için her işkenceye başvurur. Bobby hep susar.


Sonunda şehirde yaşayan ablasının yanına kaçar. Annesiyle savaşı orda da sürer. Ablası onu anlar ve kabullenir. Bu ortamda aşık olur. İlk aşk… İlk aldatılma… Sevdiği herkes aldatır onu. Artık yapayalnızdır. Gerisi lâfı güzaf. Gözyaşından boğulmazsa insan, sonunu ancak getirir filmin. Sigourney Weaver, anne rolünde müthiş bir iş çıkarmış. Çok inandırıcı ve etkileyici. Ryan Kelley de Bobby’nin kırılganlığını ve duygusallığını yaşamış ve yaşatmış.


Filmin sonlarına doğru, Mary Griffith belediye Meclisinde bir konuşma yapar. İnsanları; homofobiyi konuşmadan, dile getirmeden veya desteklemeden önce düşünmeye çağırır; çünkü, bir çocuk dinlemektedir. Bu metafor Mary'nin eşcinsellikle ilgili yaptığı enfes konuşmadan.


Cemaatlerinizde Bobby gibi çocuklar var. Siz bilmeseniz de her "amin" dediğinizde, sizi dinleyen ve yakında duaları susacak olan çocuklar… Onların Tanrı'ya yakarışları yalnızca anlayış ve kabul görmek için, sevginizi hak etmek için; ama nefretiniz, korkunuz ve 'eşcinsellik' kelimesine karşı bilgisizliğiniz bir gün bu duaların susmasına neden olacak. Bu yüzden evinizde ya da ibadethanelerde "amin" demeden önce düşünün. Düşünün ve hatırlayın; bir çocuk sizi dinliyor…


O çocuk bir hiç uğruna ölen Bobby belki de. PFLAG (Lezbiyen ve Geylerin Ebeveyn, Aile ve Arkadaşları) üyeleriyle beraber San Francisco'ya gider Mary ve LGBT Onur yürüyüşüne katılırlar. Bu sırada geçidi izlemekte olan Bobby'ye benzer başka bir genç görür. Ona doğru yürür ve ona sarılır, sonunda oğlunun ölümünü kabullenir ve gay ve lezbiyen hakları için mücadeleye ömrünü adamaya söz verir… Ağlamaktan içim çıktı ama değdi doğrusu…

Filmle ilgili Blog sayfam.