Küçük Joe (2019)

Ehh işte.

İçindeki kurgu dikkat çekse de film bu açıdan bir adım geride kaldı. Film festivalinde izleme şansı bulduğum Küçük Joe filminin en can alıcı noktası içinde saklı ana düşüncesi. Diğer anlamda tam bir sanat filmi, tabii buradaki sanat filmi eleştiri noktası. Sanat filmlerindeki klişeler ne yazık ki bunda da var. Hollywood kafası her ne kadar klişe ise sanat filmlerinde de klişe dolu. Sanat filmi olsun diye zorlama olaylar bunda da var. Daha özgün bir anlatım bana kalırsa değerlidir ama bu filmde bu olay biraz azdı. Her anlamda farklı bir hikaye ile anlatılmak istenilen Joe filmi Japon masalından alıntı yapıyor. Bunu da belirtmek isterim. Ha zaten yönetmen de bunu içindeki müzik seçimlerinde bizlere yansıtıyor. Genel anlamda iyi olmasa da kötü de değil adlı bir çalışma var karşımızda. Sinema sektöründen bıkanlar buna bakabilir.

Not: Bazılarınıza film çok yorucu/sıkıcı gelebilir.
İyi seyirler.

“Little Joe”, senaryosunu da, Géraldine Bajard ile birlikte yazan Jessica Hausner’ın yönetmen koltuğunda oturduğu bir drama…

Eğer Cannes Film Festival’inde, büyük ödül “Altın Palmiye” için yarışan ve sadece Alice Woodard karakterini canlandıran Emily Beecham’ın kazandığı “En İyi Kadın Oyuncu” ödülü ile yetinmek zorunda kalan bu filmi:

“Covid 19” virüsünün neden olduğu salgın ve “paraya tapınan” kapitalizmin, bu salgının karşısındaki “anormal normalleşme” çaresizliği ile karşılaşmamış olsaydık, muhtemelen bizde, başka türlü bir değerlendirmeyle ele alırdık…

Ama artık bu neredeyse imkânsız…

Zira filmde, genetik yapısı değiştirilerek laboratuvar ortamında üretilen ve kimliği bir türlü tanımlanamayan bir virüsü yaydığından kuşkulanılan “Little Jo” isimli bir çiçek ile bütün bu olgulara kulaklarını tıkayarak, para kazanma hırsıyla, “Çiçek Fuarına” hazırlanan Planthouse Biotechnologies şirketindeki insanların etrafında dönen oldukça gerilimli bir hikâye var…

Elbette filmi, ikisi de (henüz Dünya Sağlık Örgütünce, dünya çapında bir pandemi uyarısında bulunulmamış olan) 26 Şubat 2020 tarihinde olmak üzere The Observer’dan Mark Kermode ile Variety’den Owen Gleiberman gibi artık bir “korku klasiği” halini almış olan “Invasion of the Body Snatchers” a (1978) benzeterek yorumlayanlar da mevcut…

Ki, en azından “mevzuya giriş” yöntemi açısından, hiç de fena bir karşılaştırma değil bu…

Fakat bir süre sonra işin içine çil çil “Euro” ve “Dolar”ları da sokan Avusturyalı sinemacı Jessica Hausner, ilk kez tamamen İngilizce olarak çektiği bu filmde, “bilim – kurgu” görünümlü bir “toplumsal eleştiri” yapmayı da ihmal etmemiş…

Hatta amiyane tabirle, tam anlamıyla “dibine, dibine vurmuş” da…

Yani “Little Joe”yu, sıradan bir “çiçek – böcek” filmi olarak görmeye çalışmak, oldukça yanlış ve filmi halen izlememiş olanlar için de yanıltıcı bir yaklaşım olacaktır…

“Spoiler” vermiş olmamak adına Alice Woodard dışındaki diğer karakterlere ve aralarında yaşanan ilişkiler ağına hiç girmiyoruz…

Aynen “sürpriz” (ve zekice kurgulanmış) bir finali de olan hikâyesinin ayrıntılarına da değinmeyeceğimiz gibi…

Bitirmeden ekleyeceğimiz son şey, bu filmi izlerken “Little Shop of Horrors”u da (1986) akılınızın bir köşesinde bulundurmanız biçiminde olacak…

Belki, yine klasik bir laf olacak ancak diğer yorumlarımızda olduğu gibi “spoiler vermeden” yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu son derece özgün satırlar, filme ilişkin aydınlatıcı tespitler toplamımız olsun…

Sinema sanatına yaraşır; “emek ve bilgi verilerek” yazılmış bir başka kapsamlı yorumda yeniden buluşmak üzere, kendi değerlendirme sistemimiz içinde “İyi” kategorisine dâhil ederek puan olarak da 7 verdiğimiz bu film için önerimiz de, olumsuz yorum ve puanlara aldırmadan, “muhakkak bir şans da siz verin” şeklinde olacak…

Keyifli seyirler,

Son bir not:
Bu sitede, üç – dört satırlık, ne olduğu dahi anlaşılamayan mesajlar aracılığıyla yapılan, yorum perdesi ardındaki anlamsız “eveleyip – gevelemelere” bir son verilmeli…

Olmadı, bizi şutlayın…

Böylelikle de, hem siz, hem de biz kurtulmuş olalım bu büyük yalandan…

Öncelikle filmin pastel renkleri gerçekten harikaydı ama müzikleri de bir o kadar berbat sinir edici ve kötüydü.Filme gelirsek acaba neler olacak diye bekleye bekleye sonuna kadar geldik ama hani derler ya '' Dağ fare doğurdu'' filmde öyle bir şey. Bilginiz olsun...