Hevi reissu (2018)

Heavy metal müziğini ve metalcilerin tarzını sevdiğim için bu bol müzikli, yol maceralı, romantik unsurları da olan komedi filminin çevirisini yapmak için elimdeki çeviriyi daha sonra tamamlamak üzere yarım bıraktım. Keyifli bir film, tavsiye ederim fakat kaynak altyazıda İngilizce konuşmalar yoktu bu nedenle dinleyerek ekledim ama birkaç cümle maalesef çevirisiz kaldı. Çeviri dosyasının ilk satırına yazdım ama buradan da bilgi vermek istedim.
Keyifli zaman geçirebileceğiniz çok hoş bir film, tabii bu tür müziği seviyorsanız

"Selamsız Bandosu" filminin Finlandiyalı kuzenlerimiz tarafından çekildiğini düşünün.
Müzik marş orkestrası müziği değil İskandinav Death-Black metali. Mekan Selamsız kasabası değil, hayli benzeri bir Fin kasabası. İnsanları aynı insanlar, hayaller aynı hayaller, inat aynı inat.
"İskender Kebap" muhabbetine ve "Avrupa Birliği denetçisi gelmiş" deyince hepsinin birden uyuz oluşu kısımlarına bayıldım.
Hayli sade ve naif bir komedi. Pek iddialı değil. Büyüleyici hiç değil. Fakat Türkler, Macarlar, Finler ve Orta Asyalı kardeşlerimiz gibi Altay-İskit torunu milletlerin kültürlerine özel bir ilginiz varsa hayli eğlenceli. Dersu Uzala izlerken oluşan o empati hali bu filmde de oluşuyor.
Asla pes etmeme, çabuk gaza gelme, ufak tefek çakallıklar, yokluktan fırsat yaratma, üç kağıtçılık ve yabancı düşmanlığı gibi milli değerlerimizi bu filmde de bolca görmek mümkün.
Metal müzik seviyorsanız daha bir keyifli. Zira bu konuda adam akıllı donanım ve bilgiyle yapılmış film yok gibi bir şey.
Arşivlik değil fakat izlemeye değer.

“Hevi reissu / Heavy Trip”, hikâyesini de, Aleksi Puranen ve Jari Olavi Rantala ile birlikte yazan Juuso Laatio ve Jukka Vidgren’in yönetmen koltuğunda oturdukları ilk uzun metrajlı sinema filmi…

9 Mart 2018’tarihinde Finlandiya’da gösterime girmesinin ardından aralarında South by Southwest (SXSW), Calgary, Sitges, Varşova ve Torino’nun da bulunduğu pek çok film festivalinde görücüye çıkan filmin, hâlihazırda IMDB, Rotten Tomatoes ve Metacritic gibi mecralarda ciddiye alınacak miktarda oydan oluşan bir izleyici ve yorumcu puanı ortalaması mevcut değil…

O nedenle bizde, 3.35 milyon dolarlık bir bütçeyle çekilen bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız…

Ancak, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce yine bu filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…

Bu bağlamda da işe; karşımızdakinin, basmakalıp (cliché) esprilere takılıp kalınmadan mizahın dibine vurulan çok sevimli bir gençlik komedisi olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…

Bize göre Laatio ve Vidgren ikilisi bu filmde, hem de henüz ilk denemeleri olmasına rağmen öyle sağlam bir işe imza atmışlar ki, tadını çıkartabilmek için kesinlikle Death Metal hayranı yahut genç olmanız da gerekmiyor… Zira filmde öylesine evrensel bir dil kullanılmış ki, icra edilen müzik sadece bu dile eşlik eden sert ama hoş bir seda olarak yapışıp kalmış film karelerine…

Genç olma hususuna gelince:

Onun için de, Cem Karaca’nın klasik sahne repliklerinin en başında gelenlerden birinde ifade edildiği gibi “her zaman genç kalanlar” dan olmanız yeterli olacaktır diyoruz…

Peki, daha başka neler vardı bu filmde?

Elbette, yalnızca şamata gırgır yoktu… Her ne kadar yukarıda, “mizahın dibine vuran çok sevimli bir gençlik komedisi” dedikse de Juuso Laatio ve Jukka Vidgren ikilisi, daha ciddi mesajlarda vermeye çalışmışlar izleyenlere… Fakat onları bulma işini biz, bencillik yapıp her şeyi açıklamak yerine yorumumuz sonrasında meraka kapılarak filmi izlemek isteyecek olan sinemaseverlere bırakmayı daha uygun bulduk…

Filme ilişkin olarak bizim burada ilave edeceğimiz tek (ve de son) husus ise, “Hevi reissu / Heavy Trip”in daha önce yorumladığımız ve puan olarak da 4 verdiğimiz bir başka İskandinav filmi olan “Lords of Chaos” (2018) dan çok daha “izleyici dostu / audience-friendly” bir yapıya sahip olduğu bilgisini vermek biçiminde olacak…

Belki, yine klasik bir laf olacak ama diğer yorumlarımızda da olduğu gibi yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu satırlar filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…

İlk önerimize gelince:

O hakkımızı da bu kez; tek dertleri para olduğu için ince espri ile sululuk arasındaki farkı önemsemeden film çeken komedi filmi yönetmenlerine ve onların para tuzağı filmlerine sorgusuz sualsiz atlayan sinemaseverlere, “Demek ki, cıvıklık olmadan da komedi yapılabiliyormuş” diye seslenerek kullanmış olalım…

Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde “Geçer” kategorisine dâhil ederek puan olarak 6 verdiğimiz bu film için önerimiz de, olumsuz puan ve yorumlara aldırmadan “bir şans da siz verin” şeklinde olacak…

Keyifli seyirler…