Napoli'nin Sırrı (2017)

usta yönetmenden özgün bir konu, iyi bir senaryo, iyi oyuncular ve olağanüstü bir müzik. Daha ne olsun...

“Napoli velata” yahut “Naples in Veils / Napoli’nin Sırrı”, hikâyesini Gianni Romoli ve Valia Santella ile birlikte yazan Ferzan Özpetek’in yönetmen koltuğunda oturduğu psikolojik bir drama…

28 Aralık 2017’de İtalya’da, 26 Ekim 2018’de de Türkiye’de vizyona giren filmin, hâlihazırda IMDB, Rotten Tomatoes ve Metacritic gibi mecralarda ciddiye alınacak miktarda oydan oluşan bir izleyici ve yorumcu puan ortalaması mevcut değil…

O nedenle bizde, her zamanki gibi önceliği yine oyuncu kadrosuna vermek suretiyle filmi bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız…

Aşklar, hayaller, tutkular, ölümler ve cinsellik…

Bunlardan daha güzel, ne anlatabilir ki bir Ferzan Özpetek filmini… Hele birde bütün bunlara, aynen bu filmde olduğu gibi gizemli bir aile geçmişi ile sanrıların neden olduğu psikolojik bir gerilim de eklenince…

Evet, çok mükemmel olmasa da karşımızda yine aşina olduğumuz kalıplarda bir Ferzan Özpetek filmi var…

“Aşina olduğumuz kalıplardan” kastım elbette filmin hikâyesi değildi… Zira bu hikâyeye daha önce hiçbir Ferzan Özpetek filminde rastlamamıştım… Aşina olmaktan kast ettiğim şey, her zaman ki gibi konunun, gereksiz ayrıntılara boğularak dağıtılmasıydı… Tabii bu da, en azından bende, sanki Ferzan Özpetek’te bir odaklanma sorunu varmış gibi bir duygunun oluşmasına neden oluyor…

Hâlbuki Ferzan Özpetek, her zaman olduğu gibi bu filmde de yine çok iyi oyuncularla çalışırken, teknik ekip olarak da ağırlıklı olarak daha önce birlikte çalıştığı isimleri tercih etmiş… Ancak dediğim gibi, Ferzan Özpetek’teki konuyu detaylandırarak kadroyu zengin gösterme hastalığı bu filmde de bir kez daha nüksettiği için gerek oyuncu kadrosunun ve gerekse de teknik kadronun çabası filmi kurtarmaya yetmemiş… Zira konu fazla dağılınca, doğal olarak izleyicinin de ilgisi dağılmış…

Sonuç olarak, bütün filmleri arşivimin demirbaşları arasında yer alan Ferzan Özpetek’in bu filmi için puanım 6, önerim ise “bir şans verin” şeklinde olacak…

Keyifli seyirler…

2003 yapımı Karşı Pencere'yi keyifle izlemiş ve Giovanna Mezzogiorno'yu çok beğenmiş biri olarak bu filmden de o tadı alacağımı tahmin etmiştim ama maalesef öyle olmadı. Gerçekle hayal arasında yaşayan bir kadın ve o kadının çocukluğundaki olayların hayatını nasıl etkilediğini anlatan benim için sıradan bir filmdi.