Yurigokoro (2017)

İzlerden ilk başlarda herşey sıradan ve durgun bir şekilde gidiyordu daha sonradan ilginç bir hal almaya başladı ve sonuna kadar çok keyif alarak izledim.

“Yurigokoro”, senaryosunu, Mahokaru Numata’nın aynı isimli romanından (2011) uyarlayarak yazan Naoto Kumazawa’nın yönetmen koltuğunda oturduğu bir drama…

23 Eylül 2017 tarihinde Japonya’da vizyona giren filmin, hâlihazırda IMDB, Rotten Tomatoes ve Metacritic gibi mecralarda ciddiye alınacak miktarda oydan oluşan bir izleyici ve yorumcu puanı ortalaması mevcut değil…

O nedenle bizde, rahatlamak için yöntem olarak, kendi kendine fiziksel zarar vermekten tutunda büyük bir "soğukkanlılık" ve üstelik de "zevkle" adam öldürmeye kadar iç dünyasında birçok psikolojik bozukluğu barındıran "seri katil" Misako’nun (Yuriko Yoshitaka), bir rastlantı sonucunda ortaya çıkan hikâyesinin, tutkulu bir romantizm ile de süslenerek anlatıldığı bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız…

Bunun içinde, geniş bütçeli bir Hollywood versiyonunun çekilmesini, kesin demeyelim ama (her anı sürprizlerle dolu olan bu filmi şaşkın bakışlarla izleyip bitirdikten sonra eminiz sizin de hak vereceğiniz gibi) büyük bir olasılık olarak gördüğümüz filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…

Bu bağlamda da işe; eğer sizde bizim gibi “neo – noir” tarz filmlere karşı özel bir ilgi duyuyorsanız karşımızdakinin, kesinlikle kaçırmamanız gereken, hani neredeyse Naoto Kumazawa’nın, “Bu iş, işte böyle yapılır be birader” dercesine “neo – noir”ın Japonca el kitabını yazdığı “etkileyici” bir film olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…

Zira Kumazawa, kadın, karanlık, suç ve yozlaşmanın her türlüsünü cinsellik, saplantıya dönüşen aşk, kin, nefret, şüphe, kıskançlık ve bütün bunlara bağlı olarak kimi sahneleri bardaktan boşanırcasına yağan yağmur ve sokaklardaki renkli neon ışıkları ile de süsleyerek gözümüze sokarken aynı senaryo, "Birde sen çek" denilerek Coen Biraderler, David Fincher, David Lynch, Christopher Nolan, Martin Scorsese ve Quentin Tarantino gibi türün büyük ustalarından birinin eline verilmiş olsaydı, “Kim bilir ortaya nasıl bir film çıkardı?” dedirtmiyor da değil…

Bize göre öncelikle filmin, Yuriko Yoshitaka (Misako), Kenichi Matsuyama (Yōsuke), Tori Matsuzaka (Ryōsuke) ve Nana Seino (Chie) gibi başkarakterleri canlandıran oyuncularının performanslarının son derece “doyurucu” olduğunu belirtmemiz gerekiyor…

Fakat inanın, editörlüğünü de bizzat yönetmen Naoto Kumazawa’nın üstlendiği filmin, müthiş flashback ve olaylar arasındaki ani zaman geçişleri de içeren kurgusu ile bu kurguya kusursuz bir biçimde eşlik eden Gorō Yasukawa’nın müzikleri, tek kelime ile "muhteşem” olmuş…

Hani, öyle ki insan, biraz da hayıflanarak, “Nasıl olmuşta böyle bir filmi daha önce fark edememişim” demekten de alamıyor kendini…

Belki, yine klasik bir laf olacak ama diğer yorumlarımızda olduğu gibi “spoiler vermeden” yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu satırlar filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…

İlk önerimize gelince:

O hakkımızı da bu kez; farklı coğrafyaların değişik lezzetlerinin tadını çıkartmayı seven sinemasever dostlara, “Bu türden ezber bozan değişik filmleri de izleme listelerinize eklemeyi unutmayın” diye seslenerek kullanmak isteriz…

Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde “İyi” kategorisine dâhil ederek puan olarak da 7 verdiğimiz bu sıra dışı film için önerimiz de, (gerçi IMDB’de bile şu ana kadar 211 kişinin dışında kimse tenezzül edip de puanlamamış ancak yine de gelmesi muhtemel) olumsuz puan ve yorumlara aldırmadan “muhakkak bir şans da siz verin” şeklinde olacak…

Keyifli seyirler…

Gereksiz uzatılmış, mantık hataları ile dolu, saçma tesadüfler zinciriyle boğulmuş, eski Türk filmleri gibi ayarsız drama ve gereksiz romantizm süslü ama bir o kadar ilginç bir senaryo. Aslında kısa tutularak senaryo gereksizlerden arındırılmış olsa güzel film. Fakat görünen o ki Japonlar ayarsız drama ve romantizmi seviyorlar.