Odamda (2018)

Film sanki iki ayrı bölüm gibi. İlk bölümde silik bir kişilik olan Armin'in sıradan yaşamı konu edilmiş. Ağır geçen filmin ilk yarısı oldukça sıkıcı. İkinci bölümde ise bir sabah, hiç kimsenin olmadığı bir dünyaya uyanış ve ne oldu neden gibi sorular fiim bitene kadar cevaplanmıyor. Senaryoda bütünsellik olmadığı gibi ne verilmeye çalışıldığı belirsiz kalmış. Filmin bitiminde ne seyrettik ne anladık diye epey düşünmeniz gerekiyor.

Post apokaliptik (kıyamet ve kıyamet sonrası kurgu) temasıyla dikkat çeken ancak bu temanın alışık olduğumuz klişelerinin epey dışında bir kurguyla benzerlerinden ayrılan In my Room; modern bir Robenson ve kısmen bir Adem ile Havva hikayesi. Anlatısını gerek iş, gerek özel hayatında oldukça başarısız bir kişi olan Armin karakteri üzerine kurgulayan film, onun başarısızlıklarla dolu iş hayatına ve aile ilişkilerine yer verdiği ilk çeyrekten sonra gerekçelerini sorgulamadığı bir kıyamet sonrası dünya ile baş başa bırakıyor kahramanını. Bu noktadan sonra film, kişisel özgürlüğün sınırlarının sorgulandığı bir hikâyeye dönüşüyor. Modern dünyada başarısız olan Armin karakterinin kolaylıkla uyum sağladığı ve çalışmaya, sorumluluklarının peşinde koşmaya mecbur olmadığı bu yeni dünyada, dünyanın bütün lüksü sınırsızca önüne serilmişken tam aksi bir hayat seçmesi bu bağlamda onun istediği insan olabilmek için eline geçen fırsatı değerlendirmesi olarak yorumlanabilir elbette. Bir anda tüm insanlığın yok olduğu bir dünyada hediye edilen korkutucu ve sınırsız bir özgürlük ile ne yapılabilir ki gerçekten de? İşte In my Room bunun başarılı bir sorgulamasını yapıyor son üç çeyrek boyunca. İkinci yarıda filme dâhil olan ve Armin ile taban tabana zıt karakterdeki Kirsi karakteriyle de film bu sorgulamanın cevabını veriyor aslında. Yerleşik ve tüm imkânlara sahip olunan bir hayat mı yoksa altın tepsi ile sunulmuş özgürlüğün sınırlarına doğru bir keşif yolculuğu mu? Bir kıyamet sonrası film olmasına rağmen In my Room; kıyamet sonrası dünyaya dair bir filmden ziyade sonsuz bir özgürlüğe ve yapayalnız kalınan bir dünyada yaşamaya dair sıra dışı sorgulamalar yapan, ayrıntılı yorumlanması bolca spoiler içerecek, başarılı bir modernizm eleştirisi. Bu filme ilgi duyanlar kıyamet sonrası dünyaya dair daha ana notalarda bir film olan Margot Robie’nin başrolde olduğu Z for Zachariah ile Elle Faning’in oynadığı I Think We're Alone Now’a da bakabilir.
7,6/10

Konusunu ilk okuduğumda bana hitap etmediğini hemen anlamıştım. Lakin yine de fırsat vermek istedim. Temel olarak Adem ve Havva ile benzer, varoluş, yaşam döngüsü ve insan psikolojisi üzerine yapılmış bir film. Yer yer çok derin olmasa da bazı alt metinler var. Bunları anlamak için çok derin bakış açısına sahip olmanıza gerek yok. Benzer hikayeleri başka filmlerde bir kaç kez izlemiştik. Aslında detaylandırılacak çok şey var ama şimdi ne söylesek spoiler olacağı bahsetmemek en iyisi. Onun için tercih tamamen sizin. Tavsiyem boş ve sakin bir vaktinizde çayınızı alıp o şekilde fazla bir beklentiye girmeden izlemek. Tarafsız kalmak adına bu filme puan vermeyeceğim çünkü hoşnut olmayacağımı bilerek izledim.