Madeline Madeline’i Oynuyor (2018)

Yönetmen Josephine Decker üçüncü uzun metrajlı filminde, performansın hem sağaltıcı hem de yıkıcı olabilen gücünü ele alırken, roller ve kimliklerle oynamanın sonuçlarını işliyor. Madeline’in kendisi gibi Madeline'in Madeline’i de belirsiz kalmaya devam ediyor.Akıl hastalığının ne olduğunu tanımlamamız gerçekten gerekli mi; ya bu sadece bir ergenin isyankarlığından ibaretse? Sevgi ile aşırı korumacılık arasındaki çizgiyi nasıl çekeriz? Herkesin hem verdiği hem aldığı kabul edilen bir sanatsal süreçte, istismarın eşiği nerede başlar? Yıkım olmadan yaratıcılık var olabilir mi?

Genç oyuncu Helena Howard'ın olağanüstü performansı dışında ''bana göre'' izlenecek hiçbir şeyi olmayan bir film..

“Madeline's Madeline”, hikâyesini de Donna di Novelli ile birlikte yazan Josephine Decker’ın yönetmen koltuğunda oturduğu oldukça farklı bir drama…

Dünya prömiyeri, 22 Ocak 2018’de Sundance Film Festivalinde yapılan ve 10 Ağustos 2018’de vizyona giren filmin, 6.6/10 (1.127 oy) ve 3.5/5 (229 oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 7.7/10 (93 yorum) ve 76/100 (28 yorum) olan Rotten Tomatoes ve Metacritic yorum ortalamaları, oylamaya katılan sayıları yetersiz olduğu için doğru fikir vermekten oldukça uzak…

O nedenle bizde, her zamanki gibi önceliği yine oyuncu kadrosuna vermek suretiyle filmi bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız… Ancak, renklere ve zevklere ilişkin yargıların kişinin kendi kültürel kodlarıyla alakalı olduğu gerçeğini de vurguladıktan sonra…

Neden mi?

Şöyle ki, yapılan profesyonel yorumlarda bu filmi, Boston Globe’dan Ty Burr gibi yılın en iyilerinden biri ilan edip göklere çıkartanlar olduğu gibi Chicago Reader’dan Ben Sachs gibi doğrudan yerin dibine sokanlara da rastlamak mümkün… Yani eleştirmenler arasında bu filme ilişkin bir fikir birliğinden söz etmek neredeyse mümkün değil gibi…

Peki, biz bu iki uç noktanın neresindeyiz?

Hemen söyleyeyim… Maalesef ibre aşağıya doğru olan görüşlerden yana…

Evet, ortada tamamen genç yetenek Helena Howard’ın sıra dışı performansı üzerine kurgulanmış farklı olma iddiasındaki bir film var… Görüldüğü kadarıyla da Helena Howard bu konuda, Josephine Decker’ı mahcup etmeyerek elinden gelenin en iyisini yapmış… Ama hepsi bu kadar… Onun dışında filmde, fark yaratacak türden her hangi bir olağan dışılık söz konusu olmadığı gibi anlatılmak istenen konu ve verilmek istenen mesaja ilişkin tam bir netlik de mevcut değil… Öyle ki, örneğin, eğer açıkça vurgulanmamış olsaydı, izleyicinin, genç Madeline’nin de dahil olduğu tiyatro grubunu uç karakterlerin devam ettiği bir psikolojik terapi grubu sanması hiçte işten değildi…

Son derece düşük bir bütçeyle çekilmiş olan bu film, ağırlıklı olarak kapalı tek mekânda çekildiği için teknik olarak da Josephine Decker’ı pek üzmüşe benzemiyor…

Sonuç olarak, belirsizlik ve karmaşanın farklılık diye sunulmaya çalışıldığı bu film için puanım 3 (o da başta Helena Howard olmak üzere oyuncuların performansı nedeniyle), önerim ise “izlemek için kendinize başka bir film bulun” şeklinde olacak…