Eyvah (2012)

Jan Ole Gerster’in ‘ustalıkla’ kotardığı ilk filmi Oh Boy, hiç şüphe yok ki festival programının en ‘sevgili’ filmlerinden bir tanesiydi. Sabah başlayan ve gece sona eren bir hikaye anlatan Oh Boy, türlü talihsizlikler neticesinde bir türlü kahve içemeyen bir adamın yaşadıklarını merkezine alıyordu. Bu tabii ki işin bahanesiydi. Maksat, Niko’nun günlük yolculuğu esnasında rastladığı karakterler üzerinden bir şehrin, bir ülkenin ve aidiyet problemleri yaşayan bir kişinin alabildiğine hafif bir portresini çizmekti. Jan Ole Gerster, her anlamda mütevazı bir film çekiyordu aslında; ancak bu mütevazı film besbelli hafif tonuna rağmen ciddiye alınmayı fazlasıyla hak ediyordu. Oh Boy’un vaat ettiği mizahlı melankoli ise damaklarda çok güzel bir tat bırakıyordu kendinden geriye. Yönetmeni ise hem yazma hem de yönetme maharetleriyle göz dolduruyordu.

En sonda söyleyeceğimizi en başta söyleyelim film enfes, gizli bir hazine. Klasik avrupa sinemasının o ağır, kasvetli, varoluşçu havasından uzak güçlü, çarpıcı, yoğun ve sade. Sadece bir günlük hikaye. Yoğun çünkü karakterimizin hayatının bir günlük kesitinden o tutunamama, boşlukta savrulma duygusunu (büyük, korkunç bir dramatik olaylar olmamasına rağmen) net bir şekilde veriyor. Sade çünkü tüm bu söylediklerimi gayet naif ve gerçekçi bir tonda söylüyor. Olayları, durumları, anları abartmadan olduğu gibi aktarıyor yönetmen bize. Herkesin başına gelebilecek olaylar silsilesi yaşıyor kahramanız ve olayları etkileyen kişi konumundan ziyade olaylardan etkilenen edilgen kişi kıvamında film boyunca. Tüm hikaye oldukça sade ve gösterişsiz. Sanki kahramanımız kendi hikayesinin izleyicisi gibi. Ama öyle eşsiz sinemasal anlar var ki filmde. Özellikel filmin sonlarına doğru yaşlı adamla bar da yapılam sohbet, sahnenin ambiansı antolojilere geçecek cinsten. Hasılı benim için başyapıt sözcüğünün karşılığı bu film. Daha uzun uzun yazmak istiyorum ama ne yazsam biraz eksik kalacak gibi. bağımsız ruhu, avrupa sinemasını sevenler tereddüt etmesin. Film bir bakıma Frances Ha'ya avrupalıların cevabı niteliğinde.

'karakaygili' ve 'bbberke' arkadaşlarımız bu sade ve keyifli festival filmini gayet güzel biçimde yorumlamışlar. Benzer bir fimi (2002 yapımı) izlemek isteyen arkadaşlar için 'Blessing Bell' adlı Japon Sineması örneğini tavsiye ederim. İyi seyirler dilerim...
http://www.turkcealtyazi.org/mov/0358559/kofuku-no-kane.html