Aşka Maruz (2008)

4 saate yakın süren bir filim, içinde komedi, bazı yerlerde absürdlük, dramatik öğeler ve romantizm var..Bazı yerlerde karar veremiyorsunuz bu filim çok mu iyi, çok mu kötü!
Final pek sürpriz olmasa da İZLENMESİ gereken farklı bir filim olmuş, herşeyi gördüm de fotoğraf tekniklerinin o KISMINI görmemiştim, burada görmüş olduk, iyi seyirler..

Sion Sono' nun "Nefret Üçlemesi" nin ilk ayağı olan "Love Exposure", yönetmenin- senaristin diğer filmlerine benzer motiflere sahip. Psikoseksüel kuramla, tanrı(ça)- ebeveyn- din adamları figürleriyle, personalarla, çocukluk travmalarıyla, keşmekeş kurgusuyla nevi şahsına münhasır bir film. Sion Sono' nun filmografisindeki kurgu, içerik ve izleyiciye bırakılan yorum kısmı Gaspar Noe ve Ethan& Joel Kardeşleri çağrıştırmakta bana, daha doğrusu bu iki üslubun karması gibi.

Film; aslında ne kadar anime-mangaları, turistleri, teknolojileri, harakirileri(!), onurları, disiplinleriyle tanınsalar da kapalı olan, ağır eğitimlerle- fundamentalist öğelerle disipline edilen, çalışma ahlakları ve düzenleri kapitalizm tarafından sömürülen, suistimal edilen Japon toplumunun karanlık yönlerini, bilinçaltını gözler önüne sermekte( Sion Sono bunu hep yapıyor.). Baba- din adamı figürleri arasında rahipliği seçen babasının yeni rolüne razı gelerek kendi olmaktan vazgeçip, o rolün arkasına saklanan ebeveyni için "sapık" lığı seçen Yu Honda üzerinden şekillenen hikâye; Tosatsu gibi absürd bir felsefe, mizah ve dramla şekillenir. Tosatsu, Kung-Fu felsefesinden yararlanıp hayatı anlamlandırmak için bu gücü etek altı fotoğrafçılık için kullanma sanatı, yani Sion Sono' nun demeye çalıştığı şey, tam da anlatmaya çalıştığı şey. Tüm değerlerin aslında bir sistem önünde yerle bir oluşu, amaca hizmet eden araçlar haline gelişi...Neyse devam edelim; bayağı uzun süreli bu filmi izlenir kılan öğelerden biri de kuşkusuz sınır tanımayan absürd mizahî yönü ama konusu, merak uyandıran bir kurguyla birleşince asıl unsuru oluştururlar.

Gerçeklikle baş etmek için geleneksel yollara, personalara( Sasori karakteri ), fundamentalist yöntemlere( "sapıklık"ın tüm toplumlarda, dinlerde yeri olmasa da bir rahibi rahip yapan öğelerden biri olan günah çıkarma seansları için "sapık" olup günah çıkarmak bir fundamentelist anlayıştır veya bir arketip) başvuran Yu' nun grubu, hakikate ulaşma vaadiyle insanları inisiyasyon aşamalarından geçirip Kast Sistemi gibi sınıflayan yeni akım "Sıfır Kilise"yi temsil eden Aye'nin grubu ve de iki zıt düşünce arasında hakikat çıkmazında kalan Yoko oluşturmakta hikayenin en temel hatlarını. Tabi bu gerçeğe nasıl ulaşıldığını da -eğer izlerseniz- film dolaylı yollardan da olsa (mesela etek altı fotoğrafçılık, ereksiyonla bağdaşlaştırılan aşk-sevgi vs...) izleyiciye aktarmayı başarmakta, uzun süresine rağmen.

Nefret Üçlemesi' ni merak ettiğim için izlediğim bir filmdi aslında, bu üçlemenin ikinci ayağı olan Coldfish daha çekici gelse de kronolojik sırayla izlemek istedim. Gerçekten sıradan insanlardan, aslında geçmişleri sıra dışı kendileri sıradan olmaya çalışan insanların nasıl ve neden ve niçin cellada dönüştüklerini aşamalı olarak anlatan bu ilk film "Nefret" isminin hakkını ve diğer filmler ile ilgili ipuçlarını verdi. İzlemek isterseniz eğer süresinden korkmadan izleyebilirsiniz.

Etek altı fotoğrafçılığına, sapkınlıklara, külotlara, ereksiyonlara, cinselliğe, dine, inanca, günahlara, Hristiyanlığa, kiliseye, toplumsal normlara, travmalara, absürtlüğe ve AŞKA MARUZ kaldığımız bir film...

Sion Sono'nun ''Nefret'' üçlemesinin ilk filmi olan Ai no mukidashi, 3 saat 57 dakikalık uzun süresine rağmen izleyicisine sıradışı ve akıcı bir sinema deneyimi sunuyor. Uzak Doğu spor sanatlarından yararlanarak etek altı fotoğrafçılığı yapan Yû, Yû'nun Kutsal Bakire Meryem'i olan Yôko ve Kıdemli Günahkar Koike'nin enteresan aşk üçgeninde buluyoruz kendimizi. Film, izlediğim en farklı filmlerden oldu. Sinematografinin kalitesi, müziklerin mükemmelliğinin etkisi çok büyük, enteresan da bir ruha sahipti film. Filmde, başta din olmak üzere birçok konu irdelenmekte. Tabii upuzun süresi de bu doluluğa delalettir, keza filmin süresi normalde 6 saatmiş fakat yapımcıların isteği üzerine kırpılma kararı alınmış. Yani söylenecek çok şey var filmle ilgili, eşi benzeri olmayan ve ustalık eseri bir filmdi. Aşkın ve sevginin enteresan bir şekilde işlendiği bu filmi kesinlikle öneririm.