Nefes (2007)

sıkı bir kim ki duk hayranı olmama rağmen nefes filminde kocaman bir hayalkırıklığıyla karşılaştığımı söylemek isterim.
nefes filmiyle birlikte yönetmenin dokuz tane yapımını izlemiş bulunuyorum. ilk önce boş ev filmiyle tanıdım kim ki duk'u,zaten yönetmene hayran olmak için boş ev'i izlemek geçerli bir sebep olacak muhakkak.
boş ev filminden sonra yönetmeni kendi çapımda takibe aldım,bulabildiğim tüm filmlerini izlemeye çalıştım.izlediklerimin çoğu_Coast Guard hariç_ hepsi birbirinden farklı,genelde insan psikolojisine yoğunlaşan ve damakta farklı tatlar bırakan türlerdendi. karakterlerine az diyalogla çok şeyler anlattıran yönetmen,özellikle izleyiciye imgelerle bir şeyleri anlatmaya çalışıyordu(Zaman filmi istisnaları arasında,diğer filmlerine nazaran karakterler biraz daha gevezeydi)
nefes,vizyona yönetmenin BOŞ EV filminden sonraki en etkileyici filmi tanıtımıyla girdi,tabi heyecanlandık biz de. anlatımda zirve yapığı BOŞ EV'den sonra,onun kadar olmasa da,ondan sonraki en etkileyici film yakıştırması ister istemez beklentiye koyuyordu bizi.
neyse ki filmi geçenlerde izleme imkanına ulaştım ve sanırım filme ismini verdiği nefesiyle camı buharlaştırma(ilk 10-15 dakikası) sahnesine kadar her şey yolunda gidiyordu. ilerleyen dakikalarda filmin daha önce izlediğimiz kim ki duk filmlerinin harmanlanmasıyla oluşan bir karışım olduğu hissine kapıldım. akıcılıktan uzak basit anlatımıyla sırf film olsun diye çekilmiş olduğu düşünmem beni büsbütün düş kırıklığına uğratmıştı.sanki yönetmen kendini tekrarlıyordu! ayrıca filmin atmosferinde anlatamayacağım bir yapaylık da hakimdi,hiçbir şey doğal durmuyordu. ne aşk ne korku ne sevinç ne de umut...
yine de kim ki duk'u gerçekten takdir edip,yaptığı her filmi izleme gereksinimi duyan seyircilerin_diğer filmleri kadar olmasa da_beğenebileceğini sanıyorum...

Aslında anlatmak istediği okadar derindir ki, Nefes'in; Ustanın hayranı olan bizler bakmayı bilememişiz. şöyleki; bir hatun kişisine izletin bu filmi ve oda size bu filmi anlatsın.

Ben en çok az diyolagları yüzünden severim bu adamın filmlerini, çünkü görselliği o kadar güzel kullanıyor ki, kelimeler kifayetsiz kalıyor. Diğer filmlerine nazaran bu filmde daha az diyalog var, sakın buna bakarak sıkılmayın.

Filmi çözmek tamamen size kalıyor, asında klasik bir "mahkum aşığı hatun" hikayesi değil.

Herkese hitabeden bir film değil; ben de o "herkes" den biriyim. Yönetmen ve senarist Ki duk kim; ısrarla oyuncuları konuşturmamış; başroldeki idam mahkumunun sesini bir kez duyduk onda da "ver onu bana" diye bağırdı o kadar. Yine başroldeki kadın; kocası ona neler neler söyledi o bir kez bile cevap vermedi kocasına. Üç mahkum ölesiye kavga ediyorlar, ağızlarından bir kelime bile çıkmıyor kavga süresince. Bu karakterlerin konuşmama durumunun gerçek hayatta karşılığı olmadığı için, ister istemez filmi yapay bir hale getiriyor. Ayrıca senaryo içerisinde bir sürü soru işareti barındırıyor;

- kadın o mahkume neden ve nasıl aşık oldu;
- mahkum o suçu neden işledi vs..

Absürtlüğe varan mantığa aykırı şeylerde var:

- Hapishanede görüşmelerin önce neden arada cam olan bir odada, sonra cam olmayan bir odada gerçekleştiği;
- kadının iki dakikada tüm oda duvarlarını nasıl duvar kağıdıyla kapladığı, sonra onları nasıl temizlediği;
- hapishane yönetiminin buna nasıl izin verdiği;
- kadının her seferinde ayrı bir mevsimi temsil eden kıyafetle yola çıkması; bu tamam da , hava karlıyken neden ince kolsuz elbise giyiyor da üzerine manto almıyor..vs vs...

Yani sanat filmi yapacağım diye bu kadar toplumdan uzak düşmek doğru değil bence...ben beğenmedim