Rocco ve Kardeşleri (1960)

Luchino Visconti’nin (trajediye olan ilgisinin, melodrama yaklaşacak dereceye varmasının sulandırdığı) yeni gerçekçilik anlayışının kurallarına bağlılığından uzaklaşması ve operaya yaklaşan aşırılığı arasındaki önemli geçiş filmi olan Düşman Kardeşler, aynı zamanda en iyi filmlerinden biridir. Guiseppe Rotunno’nun siyah beyaz görüntü çalışması, gözüpek, belgesel tarzı bir yeni gerçekçilik ve bir film noir (kara film) stilizasyonunun arasındaymış gibi durur. Nino Rota’nın müzikleriyse, Sicilya’dan Milano’ya henüz göçmüş ve sonradan görmeliğin, köklerini yitirmenin ve fuhuşun etkisiyle çökmeye başlamış bir ailenin öyküsündeki duygusal dinamikleri güçlü ve etkili bir dille anlatır.

Belki de şaşılacak güzellikteki Alain Delon’un, ailesini bir arada tutmaya yönelik ümitsiz bir çaba uğruna kendi mutluluğunu feda edecek denli iyi bir boksörü canlandırması izleyiciye pek inandırıcı gelmeyebilir. Ya da Katina Paxinou’nun zorluklara sabırla katlanan anaerkil rolünü kabullenmek zordur. Yine de hırsının ve saplantılı kıskançlığının perişan ettiği zalim ve sorumsuz ağabey rolünde Renato Salvatori, Salvatori’yle Delon arasında gidip gelen seksi ve duygusal karmaşa içerisindeki kız rolünde de Annie Girardot olağanüstü inandırıcı. Annie’nin filmin sonlarında şehit düşercesine öldüğü anlarda biraz aşırıya kaçılmış belki ama yine de izleyicide arınma duygusu uyandırıyor | Gönderen: neco_z