Küçük Şeyler (2019) incelemesi

Büyük Durumlar, Küçük Anlar: Küçük Şeyler Film Eleştirisi

Plaza Eylem Platformu, Mimarlıkta Dayanışmacı Taban Hareketi ve ofis çalışanlarının hak mücadelesine katkı yapan diğer grupların çağrısı ile organize edilen gösterim ile, Küçük Şeyler filmini Kadıköy Rexx Sineması’nda izleme imkanına sahip olduk. Film gösterimi, Küçük Şeyler filminin salon sayısının 100’den 4’e düştüğü hafta, bu tip film izleme organizasyonlarının çoğalmasının ve hatta alternatif gösterim imkanlarına zemin hazırlayabilecek başkaca planlı faaliyetlerin hayata geçirilmesinin ne kadar ihtiyaç olduğunu bir kez daha göstermiş oldu.

Ancak film ekibinin katılımı ile gerçekleştirilen bu organizasyonların daha özenli yapılması gerektiğinin altını çizelim. Film üzerine tartışmak isteyen seyirciye bu imkanın sağlanması, bir ses düzeneği ya da salonun ışıklarını açılması gibi basit şeylerin yerine getirilmesi daha verimli bir sonucu peşinden getirecektir.

Absürt Bir Orta Sınıf Hikayesi

Küçük Şeyler filmi, bir ilaç firmasında yönetici pozisyonunda çalışan Onur’un, çalışma hayatında yaşadıklarını ve işten atılmasının ardından karısıyla olan ilişkisinde yaşananları mizahi bir üslupla perdeye taşıyor. Babamın Kanatları ile bir işçinin yaşadıklarını gerçekçi bir bakış açısı ile anlatan Kıvanç Sezer’in orta sınıfa mensup bir karakter üzerinden anlatıyı daha mizahi bir tona dönüştürmesi doğru bir tercih olarak göze çarpıyor.

Babamın Kanatları’nda evleri yapan işçilerin hikayesi, Küçük Şeyler’de evleri satın alanların hikayesine doğru evriliyor. Bu açıdan, üçlemenin son filmine müteahhitlerin konu olması, hikayenin nereye yol alacağı ve yönetmen tarafından nasıl ele alacağı konusunda şimdiden merak uyandırıyor.

Bakanlık desteğinden yoksun olarak kısıtlı imkanlarla gerçekleştirilen film, oyuncuların performansı ve başarılı sinematografisi ile dikkat çekiyor. Yer yer fanteziye kayan hikaye anlatılırken, kurulan atmosfer ve duygu başarılı bir şekilde seyirciye aktarılıyor. Yapımcıları arasında Tolga Karaçelik’in bulunması nedeniyle, Tolga Karaçelik sinemasına benzediği iddia edilsede, filmin üslup ve görsel açıdan özgün olduğunu belirtelim.

Filmin en başarılı yanı ise, Onur karakterinin ilaç firmasında çalışırken yaşadığı absürt durumları ve hissettiği sınıfsal konumunu kaybetme kaygısını, bu durumun kendisinde yarattığı hırs/gurur duygusunu başrol oyuncusu Alican Yücesoy’un katkısı ile iyi bir şekilde anlatabilmesi. Özellikle ofiste geçen her sahne çok başarılı diyebiliriz.

Filmin En Başarılı Yanı, En Kusurlu Yanını Daha Görünür Kılıyor

Ancak filmin en başarılı yanının, filmin en kusurlu yanını görünür kıldığını ekleyelim. Onur karakterlerinin yaşadıkları ne kadar başarılı bir şekilde anlatılıyorsa filmin büyük kısmını oluşturan evlilik ilişkisi o kadar yüzeysel bir şekilde anlatılmış. Filmin mizahi üslubunun azaldığı bu bölümler aynı zamanda filmin ritminin düşmesine, başarılı olan yanların tüm filme yayılmayarak bölünmesine neden oluyor. Hatta filmin izlediği epizodik anlatımın, anlatıda meydana gelen bu parçalanmayı bir yere kadar toparlayabildiğini söylemek mümkün.

Filmin bize göre bir diğer kusurlu yanı ise, orta sınıfın yaşadıklarını absürt bir dille anlatırken yakalanan gerçeklik hissinin, sadece konumunu kaybetme kaygısı ve hırsına indirgenerek etkisinin azalması durumu. İzlediğimiz filmden; daha azına razı olarak, ya da daha başarılı seçimlerle konumunu kaybetmeyerek yaşanabileceği sonucunu çıkarmak elbette mümkün. Aradığımız şey “orta sınıf manifestosu” değil ancak filmin çıkış noktası ile paralel yürüyen bir sonuç beklentisi. Geçtiğimiz hafta izlediğimiz, Ken Loach’ın yönetmenliğini yaptığı “Üzgünüz, Size Ulaşamadık” benzer bir durumu yine bir aile üzerinden anlatırken, izleyenleri bir çözüme ulaştırmaya çalışmadan ama daha tutarlı bir şekilde bunu yapmayı başarabiliyordu.

Bunlara karşın, hiç kuşkusuz Küçük Şeyler bu yılın en önemli yerli filmlerinden biri olarak öne çıkıyor. Şüphe, Parazit, Joker gibileri; üzerine yapılabilecek tartışmalar, farklı okumalar yapmaya müsait yapıları ile çok kıymetli filmler. Küçük Şeyler’i bu yılın ülkemiz ve kendi konumumun üzerine düşünmeye sevk etmesi açısından bu filmlerle aynı kategoriye koymamız mümkün. Halen kalan 4 salondan birinde izleme imkanınız varken, mutlaka izleyin.