Kafes (2018) Yorumlar

Başta gerçeklere kendini kapamış, evinde iletişimsiz insanların resmini yapan, bebeğiyle bağ kuramayan, daha korkak, “gözleri kapalı” biriydi; filmin sonunda “gözündeki bağı” çıkarmış, çocukları için her şeyi yapabilen, korkularının üzerine giden birine dönüşmüştü. Son sahnedeki kör okulunda insanların birbiriyle konuştuğunu, oyun oynadığını, yardım ettiğini görmesini buna bağladım. Asıl görenler onlardı çünkü...

Nedir bu güç? ve çoğu insan çıldırırken bazıları neden sadece psikopata bağlıyor? Hikayenin sonunda geldikleri yer sanki cennetmiş gibi de bir son yapmışlar. O kadar insanı nasıl doyuruyorlar, güvenliğini nasıl sağlıyorlar, hayatları boyunca orada ne yapacaklar?

Ayrıca dışarıdaki, hayatta olanları çağıran sesler, ölen kişilerin yakınları ya da yardım isteyen herhangi kimseler. Yani, bir nevi gözlerini kapamak ya da kulağını tıkamak, dünyada hüküm süren kötülüğün zulmünden dolayı ölmüş olanlardan kaçmak gibi. Etrafımızda her gün olan şeylere kulağımızı tıkıyoruz, biz bakmadığımızda işlenen bir cinayeti görmüyoruz, biz bakmadığımızda, dikkatimizi oraya vermediğimizde, yardım çığlıklarına kulaklarımızı tıkadığımızda, yani bana dokunmayan yılan bin yaşasın dediğimizde o beladan sıyrıldığımızı düşünüyoruz. Peki ya o, insanları intihara sürükleyen varlığın imajını görmekten zevk alan 'deli'lere ne demeli? Yani, insanların acı çekmelerinden mi zevk alıyorlar, yoksa yardım çığlıklarına kulak tıkıyan insanların göz bağlarını çözerek, onların, acı çeken insanların farkına varmalarını mı istiyorlar? Bu yüzden mi, bana dokunmayan yılan bin yaşasıncılar onlara 'deli' diyor? Belki de filmdeki hayatta kalmaya çalışanlar 'iyi insan'lar değildi de o deliler iyiydi. Ya da deliler zulmedenlere aracı rolünde miydi? Düşünsenize gözünüzün önünde kıyımlar oluyor ve siz hiçbir şey yapmayarak, kayıtsız kalarak nasıl olur da içinizi ferah tutarak yaşamaya devam edebilirsiniz? Bu filmdeki intihar olayları, bu görüntüleri görmeye dayanamayan insanların bir reaksiyonu değil midir? Dünyanın çirkinliklerine ne kadar direnebilirsin, ne kadar olmamış gibi davranabilirsin? Gözlerin gördüğü sürece dünya denen bu mezbelede asla huzur bulamazsın.

Ya kardeşim bak oyunculuklar vs güzel de, mevzu ne mevzu? 2 saat izliyorsun sonunda hiç bir şey çıkmıyor, bravo(!)

delilerin çok güzel araba kullanması ve senden benden akıllı olması, sandranın botoksu filme daha çok damga vurmuş...

Bana kalırsa, Sandra yerine Sarah Paulson oynasa çok daha müthiş yoğun bir film olabilirdi. Sarah Paulson bence bu rolleri çok iyi kotaracak birisi. Zaten filmde az görünmesine rağmen, duygu aktarımı ve duygu geçişleri çok iyiydi.

Öte yandan, çocuk oyunculara da helal olsun diyorum. Özellikle o küçük kız, bizim dizi sektöründe rol yapan çoğu kişiye ders verir. Ben mi çok abartıyorum ama o kayık sahnesinde (Girl'ün " I'll do it " dediği yer) gözyaşlarıma engel olamadım. Beni çok kötü vurdu film. Eğer o kız ölseydi 4 puan verirdim filme.

Film "kaybetmekten korkan", sırf bu yüzden çocuklarına alışmasın diye isim bile vermeyen fakat sonunda korkusunu yenip gözlerini açan bir kadının hikayesini anlatıyor.En korktuğunuz şey ne ise onunla karşılaşıyorsunuz.Hatta Irak'ta savaşmış olan askerin vurulma korkusuna yenik düşüp kendisini vurması buna örnek olarak verilebilir.

Görme engelli adamın "artık göz bağını çözebilirsin" demesi güzeldi.Gözleri gördüğü halde gördüğünü inkar eden, gözündeki bağı çözememiş olanlara iyi bir göndermeydi."Asıl kör olan sizlersiniz biz değiliz" mesajı hoşuma gitti.

Bu bir farkındalık filmi olarak da yorumlanabilir.Görme engellilerin hayatı boyunca karşılaştıkları zorlukları iki saat dahi olsa biz "görenlere" güzel bir biçimde aktardığını düşünüyorum yönetmenin.