Hayvanlar ve insanlar



Özellikle Aşk Artık Burada Oturmuyor (2004) ve Duvak (2006) gibi filmleri ile yönetmenlikte ağırlığını hissettiren John Curran’ın gerçek bir hikayeden peliküle aktardığı Çöldeki İzler’de ona ilk senaryosuyla Marion Nelson eşlik ediyor. Ya da şöyle diyelim Görüntü Yönetmeni Mandy Walker’a bu ikili eşlik ediyor. Öyle ki görsellik filmin en büyük kozlarından biri:National Geographic dergisinde yer alan bir makale ve sonrasında çok satanlar arasına giren bir kitap, dört deve ve bir köpekle yola çıkan bir gezgin.

Mia Wasikowska, Robyn Davidson rolünde karşımıza çıkıyor. Bir ahtı var kendince, Avustralya çöllerini aşacak. Dile kolay, üç bin iki yüz kilometrelik bir yol. Bütün bir yolu da kendi başına neredeyse hiçbir yardım almaksızın gitme konusunda da katı bir duruşu var. Kendisine yardım edilmesi huzursuz edebiliyor onu. Mümkün olan en az imkanla altından kalkmak istiyor bu işin. Yıllar önce Kalahari çölünde topuk çürütmüş babası da birincil ilhamı.
Anlaşılıyor ki babasıyla olan ilişkisi, annesinin akıbeti onun üzerinde iz bırakmış. Geçmişini ve bilhassa ailesine dair durumları ortaya sermek suretiyle filmi zenginleştirme gayretiyle dahil edilmiş olması muhtemel geriye dönüş sekansları tam olarak bir yere varıyor denemez. Robyn’in yaptığını çılgınlık olarak göreceksek, bu çılgınlığı yapan kişinin nasıl bir geçmişe sahip olduğu da gösteriliyordur böylelikle.

HER ŞEYİ BIRAKIP GİTMEK

Robyn, hemcinslerinden ve çevresindeki insanların hayat gailesinden çok uzak bir düzlemde yaşıyor. O, kendi havasında biri olarak gözüküyorsa da ne istediğine dair bir muğlaklık da söz konusu. Elbette ki büyük hedefine ulaşma tutkusu onu diğer her şeye karşı ilgisiz yapabiliyor. Kesin olan bir şey varsa o yalnız biri. Yalnızlığına tapınan biri değil belki ama kendi isteğiyle bu yaşamı seçmiş birisi. Biraz da şöyle bakmalı olaya. O birçoklarının göze alamadığı bir şeyi yılmamacasına gerçekleştirmeye kararlı bir maceraperest.

Filmin başrolü sayılması gereken develerin varlığı aslında filmin en özgün tarafı ve hikayenin de can damarını oluşturuyor. Jean-Jacques Annau’nun Ayı’sı (1988) ya da yakınlardan bir örnek vermek gerekirse Ang Lee’nin Pi’nin Yaşamı (2012) filmlerindeki hayvanları düşününce, onlardan daha fazla numara görmek istenebilir.Ama ıssız Avustralya çöllerinde yanı başlarındaki liderleri Robyn’le zaten ayrıksı bir durum ve havaları var da denebilir. Belki de hayvanların filmin temelinde yer aldığı diğer filmlerle kıyaslandığında;hayvanların kendi aralarında ya da insanlarla kurageldiği o iletişimlere benzer bir şeyleri fazlasıyla görememektir durumu eksik bırakan.

Her şeyi ardında bırakıp maceraya kalkışan gençliğinin baharında bir kadının niyetini ve temel menkıbesini de daha belirgin şekilde görememiş olmak eksik bir tat bırakıyor. Saygı duyulacak bir azim, gıpta edilecek bir yandaşlık ve hayvanlarla insanlar arasında kurulan bağlara bir misal. Ne uzun yolları birlikte arşınladığı develeri ve köpeği, ne bu yolda ona yoldaş olan fotoğrafçı, o yalnız biri, her birimiz gibi.