Ritüel (2019)

İzlemeyin! Buradaki yorumlara ve puana aldanıp sinemada izledim eşimle beraber. Öncelikle başkalarıyla izlenecek bir film değil. Bana kalırsa sinemada yayınlanamayacak filmler kategorisine girmeli. Korku adına gram bir şey hissetmedim. Tek gördüğüm sapıklık derecesinde vahşet, cinsellik. Canı sıkılan bir senaristin kafasından çıkan deli saçması şeylere ilgi duyuyorsanız izleyebilirsiniz. Bana göre çöp. Asla da filmografisine çekim tekniklerine oyunculuklara bakmam böyle senaryoya sahip bir filmin. Onlarda da iş yok ayrıca. Siz bakmayın başkalarının "imge"lemesine entel yorumlarına.

Kâbus gibi bir rüyadan sersem biçimde uyanıp hayal meyal hatırlarsınız ya, işte öyle bir duygu yaşadım filmden çıkıtğımda. Arkadaşlarımla ‘Ne oldu az önce?’ der gibi birbirimize baktık bir süre.

Film bittikten sonra kafanızın içinde bir kaç saat daha oynamaya devam ediyor. Adeta halüsinasyon gibi bir filmdi. Korkmak, ürkmek isteyen popüler korku kültürü izleyicisine kesinlikle hitap etmez. Aslında her bünyeye de hitap etmez. Duygusal olarak hassas bir dönemden geçiyorsanız kesinlikle bu filme bulaşmayın. Ancak sinemada farklı bir şey görmek istiyorsanız, gore sahnelere toleransınız varsa ve de sağlam bir mideye sahipseniz kaçırmayın.

Sinemada izleme fırsatı bulamadıysanız cep telefonu, tablet gibi aygıtlardan değil de güzel bir ses sistemi ve doyurucu bir ekranda dış dünya ile bağlantınızı keserek izlemenizi tavsiye ederim. Gergin atmosferi daha iyi hissedersiniz.

empati kurmak, aile, toplum olmak ve birbirini anlamakla ilgili gerçekten etkileyici bir film.
sizi anlayan şeytani bir tarikat da olsa da bu içinde yaşadığınız modern duyarsız, bencil toplumdan çok daha insani ve iyidir gibi bir yere geliyor.
vvitch'e selam çakıyor. orada da kız sonuçta ailesini hunharca öldüren şeytana tabii oluyor ve bu tabiyetten haz duyuyordu.
Bu filmler modern toplumlar düzgün bir topluma dönüşemezse sözde sapkın tarikatların bile iç tutarlılığıyla daha insani, yaşamaya uygun ortam sunduğunu göstermesi açısından derin toplumsal eleştiri taşıyor.


Florence Pugh ise Dani rolüyle gerçekten parmak ısırtıyor. Star prototipine hiç uygun olmamasına rağmen sinemaya adeta yeni bir "kadın" oyuncu önermesi getiriyor. Filmi baştan sona sürüklüyor. Özgüveni ve rolü yorumlayan zekasıyla, oyunculuğun seksi, barbi bebek güzelliğinden bambaşka bir şey olduğunu kanırta kanırta kanıtlıyor. Kadında bakılması ve gözetilmesi gereken yeri -zeka, anlam dolu yüz- anımsatarak hemcinslerinin onurunu kurtarıyor. the little drummer girl'de de çok iyiydi bu filmde de çok iyi. umarım kısa zamanda yozlaştırılmaz ve sıradışı anlamlı projelerde devam eder.