Şüphe (2018)

Filmin çok değişik bir üslubu var.Yoo Ah-in de çok inandırıcı oynamış."Sinema diye buna denir" kriterlerime uyuyor. Galiba bir kelime mecazî anlamda da kullanılmış.

Oldukça özgün yapımlara imza atan, hatta birçok yapımı Hollywood tarafından kopyalanan güçlü bir sinema Güney Kore sineması. Art arda izlendiğinde çekik gözlü sevimli tipleri ve tuhaf vurgulu dilleri ile de bağımlılık yapan bir tarafı var. Beoning, bağımlısı olmaktan korktuğum için mesafeli durduğum ve epeydir uzak kaldığım Kore sinemasına sıkı bir dönüş oldu. Güney Kore’nin bu yılki Oscar adayı iki buçuk saatlik sıra dışı bu film; özgün ve abartısız anlatısı, hikâyenin akışındaki doğallık, seyirci merakını sürekli diri tutan kurgusu, müzikleri ve görselliği ile dikkat çekici bir yapım. Film, suç ve gizem arasında gidip gelen ve aslında her iki türün de hakkını veren enteresan bir hikâyeye sahip. Bir aşk üçgeni, bir üçüncü şahsın hikâyesi şeklinde başlayan ve ilk yarısında bu hikâyeye odaklanan Beoning, ikinci yarısıyla bambaşka bir filme evriliyor ve asıl gücünü de bu ikinci yarıda yarattığı gizeme dair cevapları -birkaç ip ucu dışında- tamamen seyircinin hayal gücüne bırakmasından alıyor. Çok hareketli olmamasına ve iki buçuk saatlik süresine rağmen gerek oyuncu performansları gerekse sürekli diri tuttuğu merak duygusuyla izlemesi keyifli bir yapım.

şahane bir film. Kore sinemasında yapılmış en iyi filmlerden biri. Bu yıl çekilmiş filmlerinde kesinlikle en iyilerinden biri. Senaryo, yönetmen, oyunculuklar, hepsi mükemmel. Kesinlikle Roma ve Caphernaüm ile birlikte bu yılın en iyi 3 filminden biri. Aksiyon ergenlerinin yorumlarına zerre kadar aldırmayın. Gerçekten sinemayı bir sanat olarak sevenlerdenseniz kaçırmayın bu filmi. Çoğunluğun Recep İvedik tayfası olduğu bir ülkede başkalarının yorumlarına göre değil kendiniz izleyerek, ona göre değerlendirin filmi.