Crystal Swan (2018)

Sovyet sonrası Belarus'ta geçiyor film. Amerika'ya vize almak isteyen genç bir kadının çabasını izliyoruz. İşsiz olan Velya vize başvurusu için sabit bir yerde çalıştığına dair belge vermelidir. Verdiği düzmece belgedeki numaradan orada çalışıp çalışmadığını teyit edecekleri söylenince, sabit telefonun yer aldığı eve gider ve aramalarını bekler. Bu esnada da toplumun yozlaşmışlığına, zorbalığına ve ikiyüzlülüğüne tanıklık eden Velya'nın o toplumu terk etmek istemesinin nedenlerini bir bir anlamış oluruz. Film boyunca da ona ülkesini terk etmemesi gerektiğini söyleyen insanlar, bizzat onun özgürlüğünü kısıtlayan ve hayatı ona çekilmez kılan insanlar aynı zamanda. Velya'nın öyle çok da büyük hayalleri yoktur, odasına kapısı vurulup öyle girilsin yeter mesela, ya da bir kadın istemediğinde bir erkek ona zorla sahip olmamalı. İşte, bir insan bunlara maruz kalmak istemediğinden pekâlâ gitmeyi isteyebilir ama filmde onu sorgulayanlar bile ahlakçı kesilip suçlunun o olduğunu söylemekten çekinmiyorlar. Ve evet, bir de onların işine yarıyorsan iyisindir.

90'lı yılların atmosferini çok iyi yansıtmış yönetmen, kullanılan renk tonları tam o yılları yansıtmış, yozlaşmışlığı ve yozlaşmışlığın kanıksandığını, bu bozulmuşluğun artık normal karşılandığını gayet iyi ve farklı aktarmış bana kalırsa.

Senaryosu, konusu, mesajları, oyunculukları, müzikleri ile dört dörtlük bir film. Başroldeki kızın oyunculuğuna bayıldım. Bir telefon araması için neler yapabilirsiniz? Nelerden vazgeçebilirsiniz? Ne için ne kadar mücadele edebilirsiniz? Müthiş bir anlatım ve müthiş bir film.

(Bonus olarak 90'ların Rusyasını ve o yıllara ait detayları görmekte mümkün).

Filmin başrolündeki kızın kullandığı kulaklığı merak eden arkadaşlar arama motorlarına “Koss Porta Pro” yazabilir. (Halen satılmakta olan ve hatta wireless eklenen güncel versiyonu da bulunan, bilinen ve tutulan, yılların eskitemediği bir kulaklık).

Holivud filmlerine yeterince doyduğum için farklı ülkelerin filmlerine merak salmış durumdayım. Şans eseri bu sıralar üst üste Rus filmleri denk geldi. Bu da onlardan biri sayılır.
Film diğer Rus filmlerinde olduğu gibi yine oldukça gerçekçi. Hiç abartı yok. Konu oldukça özgün ve her sekansı da yerli yerinde. Çok aksiyon yok, çok hızlı iniş çıkışlar yok; aynen hayat gibi. Ama düşünen kafalar ve gören gözler için çok fazla mesajlar içeriyor.
Hayranlıktan arınmış, gördüğünü anlayan bir zihin ile seyredildiğinde oldukça keyifli bir film.