La loi du marché (2015)

Realist filmlerinin tarihi Bisiklet Hırsızı'nın dönemlerinden başlar ve bu işin zirvesidir Bisiklet hırsızları. Bu filmi izlemeden önce arkadaşlara realizmin sinemaya uyarlanmasını araştırmalarını isterim. Yoksa bu güzel filme sıkıcı, tekdüze tarzı boş yorumlar ile dolar bu sayfa. Gelgelelim filme. Geçen seneki Dardenne kardeşlerin iki gün ve bir gece filmi nin çok daha güçlü bir versiyonu diyebilirim filme.İki filmde de oyunculuk ve realizm çok hat safhada ve eşit. Lakin bu filmi izlerken yaşadığım duygu değişimleri karakterin duygu değişimleriyle o kadar uyumluydu ki ve bu gerçekçiliği o kadar güzel anlatmış ki yönetmen realizm içinde barındıran tekdüzelik bir gram bile hissettirmedi kendini. Duygular denizinde yüzdüm kulaç attım Vincent Lindon'la beraber(bu arada belirtmek isterim sinema tarihinin en iyi 10 performansı arasına girmek için büyük bir aday bu performans). Film ekiminin süprizlerindendi benim için. Fazla uzatmayım gerçekçilikten ve en önemlisi tiyatro gibi oyuncu performanslarının mükemmeliyetinden hoşlanıyosanız kaçırmayın filmi. Bir de bi yorum duymuştum onu da belirteyim. Bisiklet Hırsızından sonra yapılmış en iyi neo-realist film olarak bahsedilmiş yorumda. Bu kadar büyütmesemde filmi ilk 5 i zorlar.

Sonuna kadar sabrettim. Siz etmeyin.
Fransız İşkur sistemini anlatmaktan başka işe yaramayan, kamu spotu gibi bir film (!).

Adam işini kaybediyor, işkur dan birkaç işe girip çıkıyor.
Bundan başka hikayesi yok. Başına değişik bir iş gelmiyor. Dramatik olaylar yaşamıyor.
Omzunun üstünden çekim yapan bir kamerayla dolaşmaktan farklı bir hayatı olmuyor.
Ne eğlence, ne bilgi. Kazanacağınız bir şey yok.