Skinamarink (2022)

Korku filmi değil: Yönetmen, negatif fotoğraflama tekniğiyle insan konuşmalarını bir ev ve mimarisinden yola çıkarak betimliyor.

Sonuna kadar zor tahammül edip, inatla izlemeye devam ettiğim ve artık sonlarına doğru saniyelik atlamalarla geçiştirdiğim bir filmdi. Tabii bu bir film miydi onu da çözemedim. İki yerinde ciddi anlamda hopladığım sahnesi vardı fakat konu olarak tam anlamıyla neyi anlatmaya çalıştığını anlayamadım. Sanki Feriköy Antika Pazarından süper 8 makine alıp, bir delinin eline vermişler ve sen bu kamera ile oyalanıp film çek, gibi bir şey olmuş bu film. Öncelikle film benim tarzım değil ama tarzım dışındaki filmleri de anlamaya çalışırım ve deşifre etmeye çabalarım. Ne yazık ki bu film beni biraz zorladı. Bir evin içinde yalnız kalmış iki kardeşin, kapkaranlık bir evde kötü bir ruh tarafından rahatsız edilişi var olayın özünde fakat kameranın hep aynı noktayı dakikalarca çekmesi, birbirini tekrarlayan sahneler aşırı derecede sıkıcı, katlanılamaz bir hale dönüşüyor. Tavsiye edemeyeceğim.

İzlemesi çok zor bir film olduğu doğru ama eğer yeterince ilginizi çekerse ve tamamını izlerseniz gerçekten çok korkunç bir film. Filmin ilk 20-30 dakikası sıkıntıdan kapatmak isterken sonraki 1 saat 10 dakika boyunca korkudan ekrana bakmak istemediğim yerleri oldu. Gerçekten uzun zamandır bu kadar korkunç bir film izlememiştim.