İki Arkadaş (2012)

'Ticaret emrediyor oğlum. Caddenin bir tarafında baba dişleri çürütür. Öbür tarafta anne yerine koyar.'
Yorumuma filmden en etkilendiğim müthiş bir kapitalizm eleştirisi olan bu cümleyle başlamak istedim. Gelelim filmin içeriğine. Müzisyen ve palyaço olan evsiz (ayı) Ernest ile ressam olmak isteyen ama zorla dişçi olması için çalıştırılan (fare) Celestine'nin destansı arkadaşlık hikayesi üzerinden müthiş bir sistem eleştirisi olarak nitelendirebiliriz filmi. Örnek verecek olursak bu eleştiriye ; fareler yeraltında ve ayılar ise yeryüzünde yaşamaktadır. Ve onları ayıran şey sadece logar kapaklarıdır. Hem fareler ayılardan korkmakta ve bunuda çocuklarına işlemekte hemde ayılar farelerden tiksinmekte ve bunu çocukları üzerinde diretmektedirler. Aynı dünyamızdaki kast sistemi gibi. Yada kolayca açıklarsak zengin kız fakir oğlan hikayesi gibi diyebiliriz. Siz ayrı dünyanın insanlarısınız arkadaş olamazsınız... Sen kovalıyacaksın ve sende kaçıcaksın. Düzenin dışına çıkamazsınız....

Motion-comics tekniğiyle yapılmış , içinde ; kapitalizme , tüketim toplumuna , basın-medya veya ninelerle koşullanan sınıflara , ırksal veya türsel ayrımlara ve yıkılan mahkeme salonu ile ateşi söndüren eşit kollu teraziyle terimsel ,entelektüel hale gelmiş çarpık adalet anlayışına göndermelerde bulunan güzel bir animasyon.. 8/10