An Idiot Abroad (2010–2012)

Şöyle bir mizansen yaratmışlar. İki prodüktör, klasik bir Manchester'lı dedikleri arkadaşları olan kahramanımız "Düz adam Karl Pilkington'ı" sağa sola yolluyorlar ve ona ızdırap dolu bir gezi yaşatmaya çalışıyorlar. Ucuz kirli oteller tutup, saçma sapan kültürel aksiyonlara sokup, extreme yiyecekler yediriyorlar. Tabi Idiot arkadaşımız da herşeyden yakınarak ilginç ve düz yorumları ile bizi eğlendiriyor. Şovun amacı da bu zaten. Mesela Mısır'ı gezdiği bölümde piramitler hakkında şöyle bir yorumu var:

"Bir şey eski diye, çok güzel olduğunu söyleyemeyiz. Bir sürü iş başarmış yaşlı insanlar bulabilirsiniz. Hiçbiri ben mükemmelim demez heralde. Muhtemelen "Kaç yaşına geldim huzur evi yolu göründü" der herhalde. Yani yaş herhangi bir şeyi özel yapmamalı"

Aslında benim bu şovda en çok etkilendiğim kısım bölgeyi olduğu gibi göstermesi, yani o klasik turistik gezi şovlarındaki gibi bölgenin sadece güzelliklerini göstermiyor, hatta neredeyse hiç güzelliklerinden bahsetmiyor. Mısır piramitlerinin etrafındaki pislikte, kafasının etrafında, havada uçuşan poşetler gezerken piramitlerden bahsetmesi gibi.

Bazen cidden turizm açısından bazı şeylerin abartıldığını düşünmekten kendimi alamadığım anlar olduğundan kendisini çok iyi anlayarak şovunu zevkle izliyorum.

Gezi programı ama gittikleri yerlerin daha çok kötü ve iğrenç taraflarını gösteriyor. Sunucu sürekli zor durumlarda kalıyor.

Kendini komik sanan bencil bir dangalak (Gervais) ve kendini zeki sanan antipatik yancısı(Merchant), tek düze ve renksiz bir komedyeni dünyanın farklı kültürleri içine sokup, İngiliz komedisinin köşe taşı olan "kendin gibi olmayanla alay et." tekniğiyle bir belgesel çekmeye çalışıyorlar.

Anglo-sakson olmayanı hakir görme, yabancılaştırma, geri kalmış, manasız ve aptal farz etme alışkanlığının hala prim yapıyor oluşu ne acı. Hele Çin'le alay etmeye çalıştıkları, İsrail'i kötü göstermek için ıkındıkları bölümler düpedüz soytarılıktı.

Tatsız tuzsuz, zorlama, ite kaka bir komedi çabası.

İçinden Ricky Gervais'in fena halde itici olan kendini parlatma çabalarını çıkararak, gerçekten samimi biçimde dünyayı gezmek zorunda kalan bir andavalın komedisi olarak çekilseymiş efsane olurmuş. Bu haliyle şaklabanlıktan ibaret.