Yarın (2010)

En son söyleyeceğimi baştan söyleyeyim; kötü bir film. Gişeye oynamayan bir festival filmi olarak değerlendirdiğimizde bile kötü. Propoganda mı yapıyor, yoksa göçmenlerin lehine mi konuşuyor anlamak güç. Almanya'daki ailesinin yanına gitmek için memleketindeki malını mülkünü satıp, kaçak yollardan hedefine ulaşmaya çalışan bir Kürt vatandaşımızı canlandıran Yılmaz Yalçın, doğaçlama yaptığını düşündüğüm diyaloglarda son derece başarısız. Türkçe diyalogların oyuncunun insiyatifine bırakıldığı ve oyuncunun da aklına estiği gibi konuştuğu o kadar belli ki, ilgisiz sahnelerde, alâkasız ifadelere ve dil sürçmelerine şahit oluyorsunuz. Elbette bunu Türkçe konuşmayan izleyicinin anlaması mümkün değil. Bu konudaki özensizliğin de bu durumdan kaynaklandığını düşünüyorum. Ama sonuçta affedilir bir durum değil elbette. Bunun dışında hikayedeki kopukluklar, anlaşılmaz zaman atlamaları ve hakkında bir iki lâf edileceğini umduğunuz konularda gerçekleşmeyen diyaloglar filmin diğer olumsuz yanları. Avrupa Birliği ile ilgili düşünmemizi sağlayan genel atmosfer ise filmin tek iyi yanı. Üyeliğimizin hâlâ gerçekleşmemesinin politik ve geçmişten gelen bir intikam duygusu yüzünden olduğunu idrak ediyor ve ülke olarak dünyada ne kadar yanlız olduğumuzu ve de tam olarak da bu yüzden neden birbirimize kenetlenmemiz gerektiğinin farkına varıyorsunuz. Ama zaten bariz bir gerçek olan bu durumu tekrar farketmek uğruna filmi izler misiniz; onu da siz bilirsiniz.

Geçen gün izlediğim Welcome'dan (Philippe Lioret-2009) sonra, Kürt vatandaşlarımızdan birinin daha Batı Avrupa'ya kaçma serüvenini konu alan başka bir yapım izledim. Her iki filmde de, yolda böyle bir insan görse yüzünü çevirecek kişiler, nedense aniden insani duygulara kapılıyor ve ellerindeki bütün imkanlarla, hatta polisle başlarını derde sokmayı bile göze alarak, bu insanlara yardımcı olmaya çalışıyor. Senaryoda bu hümanist ilgi için haklı bir ipucu verilse seyirci olarak belki olanlara inanmamız mümkün olabilir. Ama paldır-küldür önümüze konan bu yardımseverlik duygusunun "bizler yardıma muhtaç insanlara işte böyle yardımcı oluruz" tarzındaki milliyetçi bir söylemden/reklamdan başka bir şey olmadığı hemen anlaşılıyor. Her toplumda tek tük rastlanacak bu tür hümanist şahısların sanki o ülkelerde genel bir kuralmış gibi gözümüze sokulması bana hiç de inandırıcı gelmiyor. Keşki o milletler gerçek hayatta mültecilere yardım konusunda bu kadar istekli olsalardı, ne güzel olurdu!

Film bu puanı nasıl almış anlamış değilim. Sonuna kadar bekledim belki bir şey olur diye ama yok, olmadı. İzlemeyi düşünen arkadaşlar varsa kesinlikle izlememelerini tavsiye ederim. Ben bir buçuk saatimi harcadım siz harcamayın.