Candy Land (2022)

Film hakkında ne yazsam bilmiyorum. Yine bir gaflet anında indirdiğim, daha sonra aradan uzun zaman geçince ne olduğunu unuttuğum ve izleyecek bir şey ararken "şuna bir bakayım" dediğim filmlerden biri. Neden bilmiyorum ama bittikten sonra zihnimde ve duyu organlarımda o kadar kötü bir tat bıraktı ki gidip başka şeyler izleyip bunu unutmak istedim.

Film bana çok çirkin geldi. Bunu derken sadece şiddet sahnelerinden bahsetmiyorum. Filmdeki bütün karakterlerin yaşadığı hayatı ve ortamı da kastediyorum. Ancak şunu da biliyorum ki böyle insanlar gerçekten var ve çoğu çaresiz, kimsesiz oldukları için yaşamlarını böyle sürdürüyorlar.

Öyle bir yapım ki kötü mü değil mi veya beğendim mi beğenmedim mi karar veremedim. Hikayeden kendi adıma anladığım şey ise eğer onlara iyi bir gelecek fırsatı veremeyecek ve doğruyu yanlışı öğretemeyip üstüne bir de baskı altında büyütecekseniz lütfen çocuk yapmayın. Ama bu bilince ulaşmış biri de zaten çocuk yapmıyor. Öte yandan cahiller üçer beşer üremeye devam ediyor ve resmen tersine evrim yaşıyoruz. Neyse konu nereden nereye geldi. Demek istediğim her şey yine cehalete çıkıyor.

Çok ilginç bir filmdi. İlk yarım saat normal ilerlerken konu birden farklı yöne evrildi. Heyecanın yavaş, yavaş artması özellikle son sahnelerde oldukça merak ettirdi. Yine işin içine din karıştımı çıkmaz yola giriliyor. Açıkçası başlarda ilgimi çekmese de sonraları konusuyla ve sonuyla etkiledi.
--Biraz +18 sahneler var bilginiz olsun.....

İlk bölümü Metallica’nın turn the page klibine benzer bir şekilde ilerliyor. Daha sonra inandırıcılığı olmayan bir katil ve katliam, nihayetindeyse Amerika’ya özgü tarikat olaylarına ulaşıyoruz. William Baldwin ne kadar yaşlanmış, zaman acımıyor insanoğluna… Retro tarzda bir yapım, olsa da olur, olmasa da…