İki Dil Bir Bavul (2008)

Bir köy okulunun penceresinden Türkiye nin gerçeklerini anlatan, mutlaka izlenmesi gereken bir film.

Türkiye'nin güneydoğusunda Türkçe' yi yabancı dil olarak gören vatan çocuklarına ilk öğretmenlik deneyimi ile eğitim veren bir öğretmen öte yandan öğrencilerin aldıkları karne için '' öğretmenin para istedi mi ? '' diyecek kadar cahil, eğitimsiz aileler.

Bu film bir ülkenin eğitim sorununu, siyasi sorununu ve ekonomik durumunu çok iyi özetlemiş. Öyle fazla repliğe gerek yok, izleyin yeter.

Belgesel mi film mi anlamadım ama sevmedim. Film ise, sinematografik bir katkısı yok; belgesel ise, öğrettiği yeni bir şey yok. Bu adam rol yapıyorsa berbat bir aktör, gerçekten öğretmense acınacak bir öğretmen. Oyun yaşındaki çocuklara güle oynaya öğreteceğine lan'lı konuşan, bağıran (ben bile daha sabırlıyımdır), sorguya çeker gibi soru soran, köye geldiğinde kırık olan okul kapısını bir yılda onaramayacak/onartamayacak kadar beceriksiz olan, yani estetik, bilgi, beceri ve görgü olarak aslında oradakilerden çok da farklı olmayan bir tip. Bu tip bir kişilik, bulunduğu yere yenilikler götürecek örnek bir öğretmen değil ancak bir memur olabilir. Hakkını yemeyelim, iki ağaç dikerek örnek de oldu (gerçi bu da kurtarmaz zira adam ne zaman şu koca arazide bir şeyler ekecek, ne zaman top oynayan çocuklar için birer kale yapacak diye bekleyip durdum). Benim de arkadaşım öğretmendi doğuda. Hem de kız başına. Devlet su, elektrik götürdüğü halde (nedense) pislikten geçilmeyen köyde her çocuğa tuvalete gitmeyi, onlarla birlikte ailelerine de temizlenmeyi öğretti. Hepsine birer diş fırçası aldı, her gün çocuklar okula geldiklerin ve okuldan giderken dişlerini fırçalıyorlardı...Ha, annesini de o kadar sıklıkla aramıyordu Devlet memuru olmak yerine, ayakları yere basan, bilgili, becerikli, aydın bir öğretmen olmaya karar veren herkes, köye tayini çıktığında "Toprak Uyanırsa" romanını bir kez okuyarak oraya gitmeli, bu zorluklara göğüs geremeyecekse gidip starbucks'ta çalışmalı

önce bir solukta filmi izlediğimi belirtmek isterim.. ancak film tür olarak yeni vizyona giren yep yeni hayat güney kore yapımı sinemayı andırıyor... ancak eleştirilerimi sıralamak isterim.. arkadaş birazcık sinema adına katkı yok.. belgesel tadında bir film... hani yönetmen birşeyler yapmaya çalışmış ama ne yazıkki pek başarılı olamamış... her şey doğal olmuş dedim ya belgesel film gibi... öğretmen kardeşte pek başarılı sayılmaz... konunun güzelliğinden yırtmış gibi.. tür olarak mükemmel ortam harika konu çok çook harika ama ne yazıkki sinema adına bütün bu güzellikler değerlendirilememiş... yazık olmuş filme.. ( köydeki aileler, çocukların özel hayatları, öğretmenin özel hayatı bir şekilde filmin belgesel tadıyla karıştırılmalıydı diye düşünüyorum....) BELGESEL İZLEMEK İSTEYEN SABIRLI OLARAK İZLEYEBİLİR... AMA BEN BİR İYİ BİR FİLM İZLEMEK İSTİYORUM DİYEN NE YAZIKKİ HÜSRANA UĞRAR DİYE DÜŞÜNÜYORUM....