Amsterdam (2022)

"- Başına çok kötü şeyler gelebilir.
- Ne fena bir söz, bırak sevdiceğine, herhangi bir insana bile denmez."

Tuhaf bir film. Şu herkesin şikayet ettiği "içine girememe" durumunun nereden kaynaklandığını anlayamadım. Yaşanmış olaylardan esinlenilmiş, yıldız oyunculara resmi geçit yaptırılmış, dönem ve atmosferin yansıtılması ile ilgili sorun yok ama Christian Bale'in bir gözünün takma olması gibi, filmin de bir bacağı aksıyor. Daha önce şu an aklıma gelen en az üç filmini bayılarak izlediğim yönetmenin burada ne yapmaya çalıştığını çözemedim. Komediye göz kırpan Brechtiyen tatlara koşup bizi "yadırgatma" moduna sokarak farklı bir yöntem mi denemiş? Adam kendini aşmış da biz mi takdir etmekten aciziz? Hikaye anlatılıyor ve "palavra" da değil aslında, ama sanki bizi hiç ilgilendirmeyen birşey görüyormuş duygusuyla izliyoruz. Bilemedim ki...

Babasını sevmeme rağmen şu J.D.Washington'a ısınamadım bir türlü. Adam bana "siyah" gibi bile gelmiyor. Oyunculuğunun da biraz problemli olduğunu düşünüyorum. Kendini aşamadığı bir tutukluğu var sanki. Christian Bale'i de bu filmde sevmedim. Göz konusunda yönetmeni uyarabilir miydi mesela, ne bileyim? Diğerleri ile ilgili büyük bir sorun yok ama hepsini, Robert DeNiro dahil, hikayenin işlenişi yüzünden midir nedir, bir "harcanmışlık" duygusuyla izliyorsunuz.

Hikaye önemsiz bir hikaye değil, burada üzerine çok fazla bilgi vermek doğru olmaz ama, üç ana karakterin hayatlarına paralel olarak anlatılan, belirli bir dönemde Amerika Birleşik Devletleri'nin birbirine karşıt "içsel" ama "dış kaynak" etkileşimli tepkileri üzerine politik "soslu" bir hikaye olduğunu söyleyebiliriz. Anlaşılmadı mı? İzlerseniz anlarsınız...

İzleyelim mi yani? Bence izleyin. Benim hemen aklıma gelen en az 12 başrol oyuncusu var, yani her birini başrolde olduğu bir film veya dizide izlemişizdir. Sadece bu yüzden bile izlenir. Hem belki siz farklı bir izlenim edinirsiniz...

Christian Bale'in mükemmel kariyerine yine harika bir oyunculuk ile çentik attığı, konusunu tartışmalı gerçek bir olaydan alan entrikalarla dolu bir gizem filmi.

Adeta Şampiyonlar Ligi karması gibi olan ve her biri eğlenceli karakterleriyle oldukça başarılı performans gösteren oyuncu kadrosu, dönem atmosferini muhteşem yansıtan görüntü yönetmenliği, üç Oskarlı ödüllü Lubezki'nin çok başarılı sinematografisi ile yönetmenin kendine has ustalık dolu rahat, acele etmeyen kurgu ve hikaye anlatımıyla birleşince ortaya lezzetli bir film çıkmış.

Ben şunu iyi anladım. Eğer bir filmde bir çok ünlüye rol verilmişse pek başarılı olamıyor. Zaten en baştaki otopsi sahnesi rahatsız ettiği gibi o kadar çok diyaloglar var Ki hatta aynı sahne üzerindeki uzun uzun diyalogları dinlerken cezbetmiyor bunaltıyor. Belki beğenenler olabilir ama hiç keyif alamadım. Yalnız her zaman olduğu gibi Margot Robbie'nin güzelliği yine muhteşemdi.