Kasaba (1997)

Filmin senaryosu ve başrolünde Nuri Bilge Ceylan'ın babası Emin Ceylan(geçtiğimiz günlerde vefat etti-Şubat 2012) var.

Ceylan'ın ilk uzun metraj filmi olmasından dolayı ayrı bir yerde duruyor. Filmografisindeki diğer örneklere dair izleri bulabileceğimiz bir başlangıç yapılmış. Özellikle ağır bir şekilde ilerleyen temposu bunların başında geliyor.

Merkezine taşra ve çocuğu alan filmde siyah beyaz çekim tercih edilmiş. Bunun anlatıma olumlu olumsuz etkileri olmuştur elbet ancak aslolan pastoral hava kendisini hissettirmekten geri kalmadığı için bunun bir önemi yok.

nuri bilge ceylan'ın ikinci filmidir "kasaba". öncelikle ilkokulda yapılan dersteki öğrencilerin ve onların öğretmenlerinin davranışlarındaki doğallık en başta insanı kalabalık kent yaşamındaki insanların durumları ile karşılaştırma fırsatı sağlıyor: çocuğun birinin camın kenarındaki sürahiden bardağa su koyup içmesi, derse geç kalan ismail'e öğretmenin hoşgörülü davranarak hiçbir soru sormaması ve sonrasında ismail'in sobanın yanına sandalye çekip oturması, sonrasında çoraplarını sobanın üstüne asması ve su damlalarının sobanın üstüne düşmesi vs.

muzaffer özdemir'in ise bir grup çocuğun yanına gelip birkaç kere karda ayağı kayıp düşmesi ve o yüzündeki harika masumiyet dolu gülümsemesini ve sonrasındaki hüznü hangi sözcük hangi cümle açıklayabilir ki?

ormanın içinde yapılan konuşmalarda geçen gerek politik gerekse toplumsal ve bireysel konuların tartışıldığı ortam ise oldukça dikkat çekicidir ve üstünde durulması gerekir. bunun dışında sayfalarca yazı yazılabilecek bir film "kasaba".
ben sadece aklımdaki düşünce ve duygular dağılmadan sıcağı sıcağına aktarmak istediğimden bunları yazabildim.

Küçükken misafirlikte uyuya kaldığımda hissettiklerimle aynı etkiyi bıraktı film bende. İnsanların konuştuklarını belli belirsiz duymak, onların anlattıklarını gözünde canlandırmak, oradan başka hayallere dalıp uyuyakalmak.