Dehşetin Nefesi (1990)

Film her ne kadar 1990 yılında vizyona girmiş olsa da, ilk sahnesinde yine mi Vietnam savaşını anlatan bir film seyrediyorum izlenimine kapılmamış değilim. Ardından her sahnenin bir amaca, seyircinin bir şeyleri düşünmesini sağlamak amacıyla çekildiği fikrini anımsadım. Normalin dışında davranış sergileyen insanları ekranda görmek beni gerçekten rahatsız ediyor. Bu normal dışı davranışı biraz daha açmak gerekirse, filmi seyrettiğimiz gece gözlerimizi kapattığımızda, gözümüzün önüne gelecek anlar. Gerçek manada rahatsız edici bu sahnelerden sonra filmin seyri bir anda değişiyor ve sinema kültürü olan bir insan birer birer olacakları kestirmeye başlıyor. Sonunda hikâyenin başkahramanı Jacob Singer’ın başına ne geldiğini öğrenmek için can atıyoruz. En azından ben bu duyguya kapıldım. Ardından realitenin kesin olmadığını gördüm ve bu bana biraz Lost’u anımsattı. Çünkü karakterimizin yaşadıkları bana göre gerçek değildi, ancak rüya gördüğünü söylemesine rağmen rüya aleminde olduğunu da bir türlü idrak edemedim, rüyanın içinde rüya gördüğünden. Ve filmin kopma noktası başlıyor. Interstellar’ı seyredenler bilirler, ölmeden önce hayatta tutunmaya çalışırız, bizi hayatta tutmaya çalışan şey ise çocuklarımızdır ki bu yüzden onlar gözümün önünden geçerler. Jacob Singer da çocuklarını görüyordu, ancak gerçek dışı varlıkları da görüyordu ve rahatlamaya çalışıyordu. Bazen dejavu yaşadığımızı düşünürüz veya rüya gördüğümüzde yanımızda konuşulanlar bizi etkileyebilir ve o konuyla ilgili rüya görmemize sebep olabilir; Jacob’ın da aynı durumu yaşadığını görmüş olduk. Vietnam gerçekti, ölmesi de gerçekti… Ameliyat masasında kurtarılmaya çalışırken duyduğu “Sonny boy” şarkısı da bunun bir örneğiydi. Arafı anlatan bu güzel eser, benden 10 üzerinden 9 puan aldı. Her ne kadar rahatsız olsam da, bu film hayatıma çok şey kattı. İlk olarak, ölüm gerçeğinin ne kadar yakınımda olduğunu hatırladım. İkinci olarak, bizi denek olarak insanoğlunun hunharca kullanabileceğini, kullandığını… Son olarak da, ahlaki değerlere sahip olmamız için ilk önce kendimizde bu sorunu halletmemiz gerektiğini.
Umarım iyi insanlar olabiliriz.

Altıncı His ve Olağan Şüpheliler'e benzetiyorum sonunu.

Adamın ölürken gördüğü film şeridini film yapmışlar.