Çığlıklar ve Fısıltılar (1972)

Bergman babanın yaptığı en önemli filmlerden biridir. görüntü yönetmenliği kusursuzdur sven babanın. liv ullmanndan bahsetmeyi gereksiz buluyorum bilen bilir. sonuç olarak izlenmesi şarttır. şiddetle tavsiye ediyorum. 10/10

Hasta insanları daha iyi anlıyorsunuz, izledikten sonra. Ses ve müzik filmin havasına tam uymuş. Durgun film sevmeyenler bakmasın.

"Film, ölümcül hastalığa yakalanan üç kız kardeşten en büyüğü Agnes’ e bakmak için diğer iki kardeşin malikaneye geldikten sonra geçirdikleri günleri anlatmaktadır. Kız kardeşler Agnes’in ölümcül hastalığına rağmen dış duvarlarını yıkıp, kardeş olmalarına rağmen birbirlerine iç dünyalarında ki fısıltıları hiçbir şekilde duyurmamakta ve birbirlerine düşman gözüyle bakmaktadırlar. Film bizlere zenginliğin ve dokunmamanın –iç dünyayı paylaşmama- getirisi olan kıskançlık ve bencilliği anlatmaktadır. Körelen kalpler ne olursa olsun hiçbir şekilde yeniden merhametle dolmamaktadır. Bunu ölüm bile sağlayamamaktadır…"
Bergman filmleri zor olmasına karşın oldukça dürüst ! Klişe sonlarla ikiyüzlülüğe tahammülü yok ! Malikanede kullanılan yoğun kırmızı renk ; sevgiyi, tutkuyu ve bağlılığı simgelemesi gerekirken ; her şeyin yalan olduğu vurgulanarak acı , nefret ve kana bulanmış .. Anne sevgisizliği ve ayrımcılığıyla mükemmeliyetçi insanı oynamak zorunda kalan zavallı kız kardeşler . Ve Anna'nın göğsünün sıcaklığında anne şefkatiyle huzur bulan sevgili Agnes .. İnsanoğlu için sevgisizlikten daha büyük bir acı yoktur ..