Açlık (1966)

Benim Knut Hamsun ile tanışmam şöyle oldu: Şirinevler meydanında aylak aylak dolaşıyordum. Açtım ama cebimde çok az param olduğu için yemek yemekten vazgeçmiştim. Aşağı doğru (Soğanlı tarafına) yürüdüm. Köşe başında seyyar satıcının eski püskü kitaplar sattığını gördüm. Baktım kitaplara umursamaz şekilde. Kim alırdı bu berbat Batı klasiklerini! Zaten böyle şeyler sokağa düşerdi korsan değilse. Böyle şeyler düşünürken kitapları elime almadan inceliyordum. Köşede harap ve bitap düşmüş bir kitap gördüm. Okudum: Knut Hamsun, Açlık… Acıkmışsam bu roman iyi gider, dedim kendime. Romanlarla aram yoktu ama olsun zaten ince bir kitaptı. İki liraya kitabı aldım. Ama nedense parkta aç aç okuma fikri bana cazip gelmedi. O gün okumadım. Bir hafta sonra bile sayfasını açmadım. Ne de olsa açken almıştım kitabı, bu ara aç değildim. Bir gün sevgiye aç olduğumu düşündüm durdum. İş yerinin yakınlarında oturan liseli bir kıza aşık olduğumu anladım. -2005 Kasım- Zihnimi saran kızdan bir süre kurtulmak için aç aç kitabın birinci sayfasını açtım. "Yumruğunu yemedikçe kimsenin bırakıp gitmediği o garip şehir, Kristiania’da aç gezindiğim günlerdeydi. Tavan arasında uyanık yatıyordum. Alt katta bir saatin altıya vurduğunu duydum. Hafif aydınlanmıştı ortalık; insanlar merdivenleri inip çıkmaya başlamışlardı..." diye okumaya başladım. Büyülenmiştim. Kız mız aklımda değildi. O tarihten sonra S.’den bir süre kurtulmak için bir yol düşündüğümde Açlık’ı açtım. Kaç defa okuduğumu bilmiyorum. Artık okumadığımı da son olarak söylemek istiyorum.

Romanın vurucu, hayranlık verici dilini filmde bulamadım, ancak başrol oyuncusunun mükemmel oyunu, nezaketin 1890'lardaki şaşırtıcılığı dikkat çekici. Zaten yazı dili ile görsel dil çok farklı, bu yüzden filmi izleyenin mutlaka kitabı okuması gerek. 8.

Keyifle izlediğim belki ileride de izlemek isteyeceğim bir film.