Yargıç Priest (1934)

John Ford ilk Oscar’ını prestijli ve ağır The Informer’la (Muhbir, 1935) kazandı ama bir yıl önce gösterime giren, daha az tanınan bu filmi; daldan dala atlayan yapısına, ağdalı duygusallığına ve siyasi doğruculuktan yoksunluğuna karşın, zamana daha iyi direndi. 1890’ların Kentucky kasabalarından birinin yargıcı olan Billy Priest (Will Rogers) yeğeninin doğru kızla evlenmesine yardımcı olur ve ketum bir nalbanta karşı açılan haksız bir davayı önler. Bu hikâye bir dizi skecin (çoğunda pek beğenilmeyen ama başarılı siyahi komedyen Stepin Fetchit yer alıyordu), şarkının, aralıksız esprilerin, mırıldanılan iç monologların ve gösterişin söndürüldüğü, hoşgörüsüzlüğün kontrol altında tutulduğu ve siyahlarla beyazların alacalı bir uyum içinde yan yana yaşadığı idealleştirilmiş bir Eski Güney toplumunu hatırlatan tesadüfi karakterlerin yanında ikinci planda kalır.

Yönetmeni Ford’la filme adını veren kahramanı birbirine bağlayan birçok gizli referans ve genel paralellik bulunuyor: Priest, başlangıç jeneriği sahnesinde seyirciyi sükûnete davet ediyor, mahkeme salonunu yönetmek için yargılama yöntemini harfiyen uygulamak yerine sapmalara izin veriyor ve mahkemenin kritik bir anında bir bandonun ‘Dixie’yi çalmasını ayarlayarak seyircinin duygularıyla utanmazca oynuyor. Judge Priest, (Yargıç Priest) Amerikan sinemasında masumiyete ilişkin en hoş tasavvurlardan biri; Yargıç Ford’sa bize efsanenin gerçeğe baskın çıkması için ne çok hile gerektiğini sağgörülü bir biçimde hatırlatıyor. | Gönderen: neco_z