kopil23

Bir tarafta silah, bir tarafta da bıçak görmeyi beklediğimiz bir "an", masumiyetin ve aşkın kudretiyle 20 yıl sonra bile uğruna film çekilecek kadar kıymetli bir hatıraya dönüşüyor. Bıçak ve silah bir anda yerini ekmek ve çiçeğe bırakıyor.

Film başından sonuna kadar yoğun bir şekilde barındırdığı kaderciliğini her sahnesinde seyirciye de zerk ediyor ancak son sahnesiyle birlikte burada bir ikileme düşüyoruz. Henry'nin kendisini kadere şüphe götürmeksizin inandırması filmin tamamıyla (son sahne hariç) uyumlu bir biçimde işlenmiş, bu yüzden kendisinin "alın yazısı" olarak gördüğü hatunun peşinden ısrarlı koşmalarına biz de anlam yükleyebiliyoruz. Neticede arzuladığı kadını da elde ediyor üstelik. Ancak zurna, final sahnesinde zırt diyor ve Henry; kendisine asıl cennetin nerede olduğunu gayet açık şekilde gösteren o "alın yazısını", bırakıp meleğin peşinden atlayıveriyor, çünkü Henry'ye kaderi yeni bir yol tayin etmiş oldu bir defa(!).

Küçük meleğimiz ise malum final sahnesinde Henry'ye yaptığının budalalık olduğunu kibarca izah ediyor. Neticede hayatına "kader" ana fikriyle doz aşımı yaparak yüklediği anlam, tam da cenneti daha tazeden bulmuş olan Henry'yi mezara götürüyor.