Müttefik (2016) incelemesi

II. Dünya Savaşı sırasında casusluk yapan Max Vatan (Brad Pitt), Nazilerle ilgili yeni görevi için başka bir casus Marianne Beauséjour'la (Marion Cottilard) bir araya gelir. Ve birlikte görevlerini yaparken bu ikili arasında bir aşk başlar. Ve görevlerini bitirdikten sonra ikili evlenir ve çocukları olur. Bu sırada da Max, istihbaratta casus olarak çalışmaya devam ederken eline Marianne'in bir Nazi casusu olduğu iddiası düşer. Ve Max de bunun aksini kanıtlamaya çalışırken Marianne'le olan ilişkisi de değişecektir.

Yönetmen Robert Zemeckis'in çok başarılı bir yönetmen olduğunu düşünüyorum öncelikle. Çektiği her filme farklı bir tarz getirmeyi başaran yönetmenlerden birisi. Ve yine bu filmi de, Zemeckis'in diğer filmlerinden çok farklı bir iş olmuş.

İyi yanlardan başlayalım. Film 1940'lı yıllarda geçtiği için bu filmi izlerken sanki o zamanlarda vizyona girmiş bir film izliyormuşsunuz gibi bir duyguya kapılıyorsunuz. Kostümler, dekorlar, manzaralar ve uzun kamera çekimleri, bu duyguyu çok güzel yakalıyor.

Brad Pitt ile Marion Cottilard zaten kendini çoktan kanıtlamış olan şahane 2 oyuncu. Ve bu filmde birlikte harika bir sonuç ortaya çıkarmışlar. İkilinin kimyası ve özellikle de Brad Pitt'in gerçekçi oyunculuğu, sonucu daha da iyi yapıyor.

Filmin tonu oldukça ilginçti. İlk 40 dakika her ne kadar uzun olsa bile, ilgi çekici bir romantik ortam yaratmayı başarmış. Yavaş ilerleyen ton, filmin havasına ve karakterlerine çok uyumlu olmuş ve ortaya güzel bir sonuç çıkmış.

Fakat Allied'ın büyük sorunu bundan sonra başlıyor. Max ve Marianne, görevlerini yerine getirdikten sonra filmin yavaş ve ilginç ilerleyen tonu kayboluyor ve birdenbire hikayenin en önemli yerleri 5 dakika içerisinde atlanıyor. Mesela filmi izlerken 10 dakikayı kaçırırsanız, dünya kadar şey atlamış oluyorsunuz. Film 10 dakika içerisine Max ve Marianne'in evlenmesini, Marianne'in hamile kalışı ve 1 yıl sonra mutlu bir aile kurmasına geçiyor birdenbire. Ve sonra da iyice yavaşlamaya başlıyor. Film ilgi çekici yerleri hızlı geçip monoton sahneleri iyice uzatmış. Bunun için sırf bir sahneyi ele alabilirim. Bu sahnede Brad Pitt'in karakteri istihbaratta çağrılıyor ve karakteri merdivenlerden yavaşça iniyor, sonra koca bir koridoru yürüyor, güvenlik görevlisine selam veriyor ve yavaşça ilerlemeye devam ediyor ve sonra da kapıdan içeri giriyor. Filmin kendisi burayı rahatça kesebilirdi aslında. Hikayeyi yavaşlatmaktan başka bir işe yaramamış bu sahne.

Filmle ilgili diğer bir sorunumsa görsel efektler. Hani bu yazının başında filmin 1940'lı yıllarda vizyona girmiş bir film havası verdiğini söylemiştim ya? İşte görsel efektler sizi o havadan hemen çıkarıyor doğrusu. Keşke efekt sayısı daha az olsaydı dedirtiyor doğrusu.

Peki neticede Allied nasıldı? İyiydi. Ne muhteşem, ne berbat, her haliyle sadece iyi bir film. Görülmesi gereken başarılı oyunculuklara ve dekorlara ama aynı zamanda da bir süre sonra ilgi çekiciliğini kaybeden bir tona, tahmin edilebilir ufak sahnelere ve uzatılmış bölümlere sahip aynı zamanda. Eğer izlerseniz pişman olmayacağınız ama izlemezseniz de bir şey kaybetmeyeceğiniz bir film. Eğer bu türü seviyorsanız, sorunlarına rağmen Allied sizi fazlasıyla tatmin edecektir bence.